Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Recht en averecht. Lang geleden, in de eerste klas van de lagere school om precies te zijn, heb ik met veel moeite deze stappen onder de knie gekregen. En ik ben er nog blij om. Want nu kan ik breien. In de tussenliggende jaren heb ik vele breisels geproduceerd. Enorme truien in de jaren zeventig. Daar kon je in wonen maar dat was in die tijd heel normaal. Ik heb trouwens lang een voorliefde gehad voor grote truien. Die camoufleren zo aardig je figuur. Niet dat ik dat toen nodig had want slank en niets te verbergen.
Breien was iets wat er bij hoorde. Je deed het overal, op school, in het café, in de kantine van de sportclub, in de trein. Begin jaren tachtig ging ik samenwonen in een studentenhuis. Naast ons woonden nog meer studenten met wie wij innig contact onderhielden. En je snapt het al, daar werd ook gebreid. Als we op maandagavond gezamenlijk naar Remie, het buurtcafé op de hoek gingen, lieten we de breisels niet thuis liggen. In het café werd tussen het biljarten en bierdrinken, verder gebreid.
Later heb ik zoals dat vaak gaat, de techniek verfijnd. Na de streepjes kwamen de figuren en ajour, weer later de kabel en het rondbreien. Alles beheers ik behalve het breien van sokken. Dat is toch echt voor de diehards onder ons. Ik zal hier verder niet op de details ingaan maar het is moeilijk, neem dat van mij aan.
Mutsen zijn trouwens ook niet gemakkelijk. Bij mij ontaardt het meestal in een vreemdsoortige tulband van wol. Geen gezicht. Dus daar ben ik mee opgehouden. En niet alleen met mutsen, op een gegeven moment heb ik het breien er helemaal aan gegeven. Lange jaren kon het mij niet meer bekoren maar vorig jaar kreeg ik plots weer aandrang. Dus ging ik op zoek naar nieuwe mogelijkheden en dan is Internet je vriend. Ik ontdekte dat breien weer helemaal hip is. Een trui of vest was wat te veel van het goede. Ik wilde het wel breien maar zag mezelf niet direkt rondlopen in zo'n zelfgebreid geval. Een poncho dan maar. Uiteindelijk werd het een stola. Ja, ja een stola en niet zo maar een. Het garen dat ik bestelde was een mix van zijde en wol. Prachtig. Maar duur. Het bijbehorende patroon was echter niet te ontcijferen dus flux zelf iets bedacht. Met naalden nummer zeven schoot ik lekker op. Toen het werkstuk af was, had ik de smaak weer helemaal te pakken. Diverse gestreepte sjaaltjes volgden. Heerlijk ontspannend om zo bezig te zijn.
In het najaar besloot ik een mooie sjaal voor Eva te beginnen. Het werd winter maar de sjaal stond nog op de naalden. Lente, het breiwerk belandde in de kast. In de zomer werd het naar boven verbannen zodat het niet in de weg lag. Toen de blaadjes van de bomen dwarrelden, dacht ik nu, nu moet het gebeuren maar ik deed niets. Steeds een ander smoesje verzinnend om het moment uit te stellen. Maar vandaag heb ik eindelijk de pennen weer ter hand genomen. Om Eva straks op Schiphol te kunnen verwelkomen met een warme wollen sjaal.
Daarna zien we verder.
zaterdag 27 december 2008
woensdag 24 december 2008
Dikke jongen
Uitgeput laat ik mij boven op de dikke jongen vallen.
Hij protesteert niet.
Nooit.
Hij neemt alles voor lief.
Hij is er altijd als ik hem nodig heb.
Hij is ideaal.
Vandaag kan ik niet zonder hem.
Net als al die andere dagen.
Hij ligt op mij te wachten
en wordt niet ongeduldig.
Hij steunt mij.
Hij is ideaal.
Hoewel sinds hij in mijn leven is
is hij een heel stuk dunner geworden.
Hij heeft het zwaar
maar dat deert hem niet.
Hij geeft zich helemaal
en wordt nooit saai.
Hij is ideaal.
Liggend op de dikke jongen
denk ik aan de dongel.
Hij protesteert niet.
Nooit.
Hij neemt alles voor lief.
Hij is er altijd als ik hem nodig heb.
Hij is ideaal.
Vandaag kan ik niet zonder hem.
Net als al die andere dagen.
Hij ligt op mij te wachten
en wordt niet ongeduldig.
Hij steunt mij.
Hij is ideaal.
Hoewel sinds hij in mijn leven is
is hij een heel stuk dunner geworden.
Hij heeft het zwaar
maar dat deert hem niet.
Hij geeft zich helemaal
en wordt nooit saai.
Hij is ideaal.
Liggend op de dikke jongen
denk ik aan de dongel.
zondag 21 december 2008
Nog vier nachtjes
... slapen. En dan is het Kerstmis. Ik ben er helemaal klaar voor. De boom staat, opgetuigd en wel. De cadeautjes liggen er onder. Het menu van de dag zit in mijn hoofd. Nu alleen nog de boodschappen. Daar heb ik echt enorm veel zin in. In een drukke supermarkt met een karretje manoeuvreren tussen al die andere karretjes. Het duurt minstens tien tellen voordat je kunt pakken wat je nodig hebt omdat er nog vijf andere mensen staan te graaien in dezelfde bak. Oh ergernis nummer uno. En als je dan eindelijk bij de kassa staat, ben je natuurlijk nog wat vergeten. Nee dat is te cliché. Dat gebeurt mij nooit, zo georganiseerd als ik ben. Zonder boodschappenlijstje kom je mij niet tegen in de Deen. Waar moet dat heen, dat is even voor het rijm.
Het dessert dit jaar heeft de aanlokkelijke naam 'hemelse modder'. Het is een oud familierecept. Veel pure chocolade, het liefst Cote d'Or. Stijfgeslagen eiwitten en slagroom, vermengd met de nodige suiker. Je kunt je voorstellen hoe hemels dat wordt. Het enige dat mij zorgen baart zijn de ei dooiers die in dit gerecht rauw verwerkt worden. Voel je de bui al hangen. Salmonella ligt bij mij Eerste Kerstdag op de loer. Daar moet ik dus iets op bedenken zodat ik niemand vergiftig. Want dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn van dit gezellige samenzijn. Om nog maar te zwijgen van het chagrijn dat ik er zelf van zou hebben.
Het dessert dit jaar heeft de aanlokkelijke naam 'hemelse modder'. Het is een oud familierecept. Veel pure chocolade, het liefst Cote d'Or. Stijfgeslagen eiwitten en slagroom, vermengd met de nodige suiker. Je kunt je voorstellen hoe hemels dat wordt. Het enige dat mij zorgen baart zijn de ei dooiers die in dit gerecht rauw verwerkt worden. Voel je de bui al hangen. Salmonella ligt bij mij Eerste Kerstdag op de loer. Daar moet ik dus iets op bedenken zodat ik niemand vergiftig. Want dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn van dit gezellige samenzijn. Om nog maar te zwijgen van het chagrijn dat ik er zelf van zou hebben.
vrijdag 19 december 2008
Kerstboom perikelen
Hoera hij staat. De kerstboom.
Dit jaar was ik niet te laat met de aanschaf van de groene boom voor in de huiskamer.
Vorig jaar stad en land afgebeld om nog een exemplaar op de kop te tikken. Zo ver heb ik het deze keer niet laten komen. Vanochtend ging ik vergezeld van Alex, mijn immer kritische kerstboom kenner naar 't oude stadje zoals wij de kern van Monnickendam noemen. Daar stuitten wij al snel op een aanbiddelijk boompje. Dus niet langer gewacht en overgegaan tot de aanschaf. En ons geluk kon niet meer stuk, ze wilden het geval gratis thuis komen bezorgen. Zo kwam hij dus in mijn huiskamer.
Wat wil ik nog meer.
Nou dat ie recht in de pot staat bijvoorbeeld.
Dit is echt geen gezicht, zo scheef als ie er bij hangt.
Achterdochtig als ik ben verdenk ik de winkel er van mij toch de boom geleverd te hebben die wij daar niet uitkozen omdat ie zo scheef stond. Deze heeft ook een heel andere kleur dan die we vanochtend uitzochten. mm wat nu?
Heel veel keuze heb ik niet. Hij staat nu hier en ik kan moeilijk naar de shop teruggaan en beweren dat dit niet de boom is die ik uitgezocht heb. Dus zal ik een andere oplossing moeten bedenken om hem enigszins rechter te krijgen. Ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren totdat ik definitief besluit over te stappen op een kunstboom. Maar hij ruikt verrukkelijk, kijk en dat mis je dan weer met zo'n plastic ding. Want ergeren kun je je ook met het opzetten van een kunstboom heb ik ontdekt.
Dit jaar was ik niet te laat met de aanschaf van de groene boom voor in de huiskamer.
Vorig jaar stad en land afgebeld om nog een exemplaar op de kop te tikken. Zo ver heb ik het deze keer niet laten komen. Vanochtend ging ik vergezeld van Alex, mijn immer kritische kerstboom kenner naar 't oude stadje zoals wij de kern van Monnickendam noemen. Daar stuitten wij al snel op een aanbiddelijk boompje. Dus niet langer gewacht en overgegaan tot de aanschaf. En ons geluk kon niet meer stuk, ze wilden het geval gratis thuis komen bezorgen. Zo kwam hij dus in mijn huiskamer.
Wat wil ik nog meer.
Nou dat ie recht in de pot staat bijvoorbeeld.
Dit is echt geen gezicht, zo scheef als ie er bij hangt.
Achterdochtig als ik ben verdenk ik de winkel er van mij toch de boom geleverd te hebben die wij daar niet uitkozen omdat ie zo scheef stond. Deze heeft ook een heel andere kleur dan die we vanochtend uitzochten. mm wat nu?
Heel veel keuze heb ik niet. Hij staat nu hier en ik kan moeilijk naar de shop teruggaan en beweren dat dit niet de boom is die ik uitgezocht heb. Dus zal ik een andere oplossing moeten bedenken om hem enigszins rechter te krijgen. Ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren totdat ik definitief besluit over te stappen op een kunstboom. Maar hij ruikt verrukkelijk, kijk en dat mis je dan weer met zo'n plastic ding. Want ergeren kun je je ook met het opzetten van een kunstboom heb ik ontdekt.
dinsdag 16 december 2008
Swaffelen II
Swaffel--swaffelde--geswaffeld
Gekozen tot woord van het jaar!
Toch jammer dat vrouwen niet kunnen swaffelen.
Gekozen tot woord van het jaar!
Toch jammer dat vrouwen niet kunnen swaffelen.
zondag 14 december 2008
Vampieren
Zondagavond, gordijnen dicht, tv aan, licht gedempt, niet storen. Sinds kort zit ik op zondagavond weer aan de buis gekluisterd. En dat is niet omdat ik niet zonder Studio Sport kan. Nee, er is een nieuwe serie uit de US met een vampier in de hoofrol. Ik ben dol op vampieren. Ze hebben iets mysterieus. Het kan niet, vampieren bestaan niet. Maar toch als je er bij stilstaat, ze zijn op de eerste plaats onsterfelijk. Dat hebben ze gemeen met engelen. En dat element wordt in de verhalen ruimschoots uitgebuit.
Maar ze zijn ook scary. Kan niet missen. Wezens die leven van menselijk bloed.
Ach het komt allemaal terug in maar eigenlijk ben ik hooked vanwege het drama, een onmogelijke liefde tussen vampier en meisje.
Geef mij maar verhalen over onmogelijke liefdes. Daar kun je mij midden in de nacht voor wakker maken.
Kijken dus op zondagavond, Moonlight om 21.30 uur Net 5.
Maar ze zijn ook scary. Kan niet missen. Wezens die leven van menselijk bloed.
Ach het komt allemaal terug in maar eigenlijk ben ik hooked vanwege het drama, een onmogelijke liefde tussen vampier en meisje.
Geef mij maar verhalen over onmogelijke liefdes. Daar kun je mij midden in de nacht voor wakker maken.
Kijken dus op zondagavond, Moonlight om 21.30 uur Net 5.
vrijdag 12 december 2008
Meeps
Watte? Nou meeps. Hoezo, wat bedoel je? Dat rare woord ken ik niet.
Een meeps meisje. Ik voel me wat meeps. Ja da's vreemd hè. Meeps gebruiken wij niet meer. Een woord uit vervlogen tijden. Wanneer was het wel in zwang, meeps? Nou ik denk zo in de 17e eeuw. De tijd van Vondel, Hooft, Huygens en Bredero.
'Mijn lief, mijn lief, mijn lief; soo sprack mijn lief mij toe,
Dewijl mijn lippen op haer lieve lipjes weiden'
Dit sonnet schreef Pieter Corneliszoon Hooft ooit voor zijn geliefde. Ah hoe schoon en ontroerend. T is altijd een van lievelingsgedichten geweest. Prachtig.
Toch vind ik veel teksten uit die tijd niet te pruimen. Waarom niet? Vooral vanwege de spelling die het ingewikkeld maakt om sommige teksten echt goed te begrijpen. Dat is jammer want zo gaat er veel moois verloren. Maar niet getreurd meestal is er wel ergens een bewerking te vinden in moderner Nederlands.
Door de eeuwen heen is niet alleen de spelling veranderd maar ook zijn woorden in de vergetelheid geraakt. Zoals bij meeps gebeurd is.
Een meeps meisje is een ziekelijk, zwak meisje.
Tis maar dat je het weet. T meepse meisje was altoos een beetje pips.
Mijn bron in deze was Vingers van marsepein van Rascha Peper.
"Met de dood van haar dochters had ze zich allang verzoend, maar nu moest dit meepse wichtje haar niet ontvallen."
Een meeps meisje. Ik voel me wat meeps. Ja da's vreemd hè. Meeps gebruiken wij niet meer. Een woord uit vervlogen tijden. Wanneer was het wel in zwang, meeps? Nou ik denk zo in de 17e eeuw. De tijd van Vondel, Hooft, Huygens en Bredero.
'Mijn lief, mijn lief, mijn lief; soo sprack mijn lief mij toe,
Dewijl mijn lippen op haer lieve lipjes weiden'
Dit sonnet schreef Pieter Corneliszoon Hooft ooit voor zijn geliefde. Ah hoe schoon en ontroerend. T is altijd een van lievelingsgedichten geweest. Prachtig.
Toch vind ik veel teksten uit die tijd niet te pruimen. Waarom niet? Vooral vanwege de spelling die het ingewikkeld maakt om sommige teksten echt goed te begrijpen. Dat is jammer want zo gaat er veel moois verloren. Maar niet getreurd meestal is er wel ergens een bewerking te vinden in moderner Nederlands.
Door de eeuwen heen is niet alleen de spelling veranderd maar ook zijn woorden in de vergetelheid geraakt. Zoals bij meeps gebeurd is.
Een meeps meisje is een ziekelijk, zwak meisje.
Tis maar dat je het weet. T meepse meisje was altoos een beetje pips.
Mijn bron in deze was Vingers van marsepein van Rascha Peper.
"Met de dood van haar dochters had ze zich allang verzoend, maar nu moest dit meepse wichtje haar niet ontvallen."
woensdag 10 december 2008
Live goes easy on me
most of the time. Maar de laatste tijd niet zo heel erg.
Daarom wil ik vandaag de geneugten van het leven bezingen, hallelujah.
Een daarvan is onmiskenbaar, wijn.
Wijn je kunt er boeken over vol schrijven. Best saai eigenlijk.
Nee dan heb ik nu iets beters ontdekt, vodka.
Smaak zo puur en toch geraffineerd
Kleurloos maar onweerstaanbaar
Zacht maar overtuigend
Denk nu niet dat ik elke avond delirische drama's aan mijn toetsenbord ontlok.
Ik geef toe, ik ben een licht hysterisch typje, enige overdrijving is mij niet vreemd. En alcohol eist dan soms zijn tol, maar geloof me ik kan het wel aan.
cheers darling
Daarom wil ik vandaag de geneugten van het leven bezingen, hallelujah.
Een daarvan is onmiskenbaar, wijn.
Wijn je kunt er boeken over vol schrijven. Best saai eigenlijk.
Nee dan heb ik nu iets beters ontdekt, vodka.
Smaak zo puur en toch geraffineerd
Kleurloos maar onweerstaanbaar
Zacht maar overtuigend
Denk nu niet dat ik elke avond delirische drama's aan mijn toetsenbord ontlok.
Ik geef toe, ik ben een licht hysterisch typje, enige overdrijving is mij niet vreemd. En alcohol eist dan soms zijn tol, maar geloof me ik kan het wel aan.
cheers darling
zondag 7 december 2008
Swaffelen
He he eindelijk, ik weet het. Nee dit wordt geen wrang stukje. Dit wordt een lichtvoetig vroijk intermezzo.
Swaffelen dus.
Kwam ik het woord al eerder tegen op Hyves: Souf swaffelt Alex.
Ik had geen idee wat het betekent. Durfde het ook niet te vragen. Ik voorvoelde blijkbaar toch een bepaalde betekenis die de ontvanger van de swaffel in verlegenheid zou brengen als ik er naar vroeg.
Maar nu, nu ben ik niet langer onwetend.
De Mare bracht uitkomst. Volgens dit Leidse Universiteits blad bestaat het woord al lang in de betekenis van heen en weer zwiepen. Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Swaffelen roept associaties op met heen en weer en met zwiepen. Mooi.
Maar, zo vervolgt de Mare, later kreeg het ook de seksuele betekenis “met de half-erecte penis ergens op slaan”.
Ai da's andere koek. Zie je het voor je Souf swaffelt Alex? Nou wil het geval dat ik beide persoonlijk ken en beste lezer ik kan je vertellen dat ze het niet letterlijk bedoelen die jongens, swaffelen.
Swaffelen dus.
Kwam ik het woord al eerder tegen op Hyves: Souf swaffelt Alex.
Ik had geen idee wat het betekent. Durfde het ook niet te vragen. Ik voorvoelde blijkbaar toch een bepaalde betekenis die de ontvanger van de swaffel in verlegenheid zou brengen als ik er naar vroeg.
Maar nu, nu ben ik niet langer onwetend.
De Mare bracht uitkomst. Volgens dit Leidse Universiteits blad bestaat het woord al lang in de betekenis van heen en weer zwiepen. Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Swaffelen roept associaties op met heen en weer en met zwiepen. Mooi.
Maar, zo vervolgt de Mare, later kreeg het ook de seksuele betekenis “met de half-erecte penis ergens op slaan”.
Ai da's andere koek. Zie je het voor je Souf swaffelt Alex? Nou wil het geval dat ik beide persoonlijk ken en beste lezer ik kan je vertellen dat ze het niet letterlijk bedoelen die jongens, swaffelen.
vrijdag 5 december 2008
Wrang
Wrang is niet bitter
Wrang is niet zout
Wrang is niet zuur
Cider is wrang
Wijn kan wrang zijn.
Wrang is die kruising van smaken die zo'n apart gevoel achterlaat.
Volgens het woordenboek betekent wrang, de mond samenwringend zuur.
Azijn is dus wrang.
Nou ja dat moet je dan zelf maar weten,
ik vind wrang niet zuur.
Wrang is de mix van spijt en teleurstelling,
van verloren illusie en gefnuikte ambitie.
Wrang is wachten op wat niet komen gaat.
Ja je wordt er niet echt vrolijk van,
eerder wrang!
Wrang is niet zout
Wrang is niet zuur
Cider is wrang
Wijn kan wrang zijn.
Wrang is die kruising van smaken die zo'n apart gevoel achterlaat.
Volgens het woordenboek betekent wrang, de mond samenwringend zuur.
Azijn is dus wrang.
Nou ja dat moet je dan zelf maar weten,
ik vind wrang niet zuur.
Wrang is de mix van spijt en teleurstelling,
van verloren illusie en gefnuikte ambitie.
Wrang is wachten op wat niet komen gaat.
Ja je wordt er niet echt vrolijk van,
eerder wrang!
zondag 30 november 2008
December hallelujah
Alweer de laatste dag van november!
December oh nee.
Sinterklaas kunnen we deze keer met een gerust hart overslaan.
Maar dan, hou je vast
Kerstmis.
Geen ontkomen aan, moet gevierd.
All dressed up
En tot slot, het allerergst, Oudjaar.
Prepare myself for a war
And I don't know what i'm doing this for
dreaming of
coconut skins
listening damien
maar
na nieuwjaar
is t leed weer geleden
en ligt letterlijk een nieuw jaar voor ons
time is contegious
and everybody is getting old
Verder wens ik iedereen die dit leest hele fijne en mooie feestdagen!
Laat je vooral niet afleiden door mijn ietwat zwartgallige kijk op december.
December oh nee.
Sinterklaas kunnen we deze keer met een gerust hart overslaan.
Maar dan, hou je vast
Kerstmis.
Geen ontkomen aan, moet gevierd.
All dressed up
En tot slot, het allerergst, Oudjaar.
Prepare myself for a war
And I don't know what i'm doing this for
dreaming of
coconut skins
listening damien
maar
na nieuwjaar
is t leed weer geleden
en ligt letterlijk een nieuw jaar voor ons
time is contegious
and everybody is getting old
Verder wens ik iedereen die dit leest hele fijne en mooie feestdagen!
Laat je vooral niet afleiden door mijn ietwat zwartgallige kijk op december.
zaterdag 29 november 2008
Schrijven
Iedereen kan schrijven. En dan bedoel ik niet alleen dat je een pen weet te hanteren en iets leesbaars produceert maar ook dat je een samenhangend stukje kunt schrijven. Op school hebben we allemaal geleerd om iets van dien aard op papier te zetten. Wie herinnert zich niet het befaamde opstel. De schrik van iedere middelbare scholier zou ik bijna zeggen. Niet voor iedereen was het een bezoeking maar voor velen wel. Kreeg je een stuk of vijf onderwerpen waar je uit mocht kiezen. Nou en dan was het schrijven geblazen. Verder was er weinig aandacht voor didactiek. Hoe pak je dat nou aan was een vraag waar we hevig mee worstelden. De meesten van ons dan. Want je had natuurlijk van die toptalentjes die hetspontaan zonder veel begeleiding wel konden. Uiteindelijk was het allemaal voorbereiding op het eindexamen waar je weer zo'n goed onderbouwd doch ook creatief epistel diende te produceren.
Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik daarna de gelegenheid gekregen heb mijn schrijfvaardigheid op een andere manier te ontwikkelen. Hoe dan? Zelf denk ik altijd door het veel te doen maar dat is niet helemaal waar. Vaak is het moeilijk om precies aan te geven hoe je iets geleerd hebt. Welke processen daaraan ten grondslag liggen. Nu zijn er onderwijskundigen die dat wel weten te ontrafelen en daar kunnen wij dankbaar gebruik van maken. En ja ik ben ook opgeleid om het vak Nederlands te doceren. Tijdens die opleiding heb ik alle elementaire kneepjes van het schrijven geleerd. Tenslotte was het de bedoeling dat wij dat we over gingen dragen aan die arme stumpers op de middelbare school. Bij mij is dat er nooit van gekomen.
Toch was het geen weggegooide tijd want ik heb er wel leren schrijven en misschien nog belangrijker dat ik het leuk vind om te doen.
En nee ik ga hier geen cursus geven!
Dus als je mij nu vraagt hoe word ik schrijver dan zeg ik je, go practice maar zorg dat je een goede basis hebt. (maar dat geldt voor vele zaken in het leven). En het kost je wel een paar jaar!
Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik daarna de gelegenheid gekregen heb mijn schrijfvaardigheid op een andere manier te ontwikkelen. Hoe dan? Zelf denk ik altijd door het veel te doen maar dat is niet helemaal waar. Vaak is het moeilijk om precies aan te geven hoe je iets geleerd hebt. Welke processen daaraan ten grondslag liggen. Nu zijn er onderwijskundigen die dat wel weten te ontrafelen en daar kunnen wij dankbaar gebruik van maken. En ja ik ben ook opgeleid om het vak Nederlands te doceren. Tijdens die opleiding heb ik alle elementaire kneepjes van het schrijven geleerd. Tenslotte was het de bedoeling dat wij dat we over gingen dragen aan die arme stumpers op de middelbare school. Bij mij is dat er nooit van gekomen.
Toch was het geen weggegooide tijd want ik heb er wel leren schrijven en misschien nog belangrijker dat ik het leuk vind om te doen.
En nee ik ga hier geen cursus geven!
Dus als je mij nu vraagt hoe word ik schrijver dan zeg ik je, go practice maar zorg dat je een goede basis hebt. (maar dat geldt voor vele zaken in het leven). En het kost je wel een paar jaar!
vrijdag 28 november 2008
Blind
Vraag jij je ook wel eens af hoe het is om blind te zijn. Sinds het zien van de film Blindness, is deze vraag voor mij weer actueel. Beklemmend en akelig vond ik het. Maar dat kwam ook wel door de manier waarop een en ander verbeeld werd.
Kort samengevat komt het hier op neer: iedereen wordt blind door een virus behalve één vrouw. Zij blijft zien. Het grootste deel van de film zien we drie groepen mensen die in quarantaine proberen te overleven. En ik kan je vertellen dat is geen pretje, viezigheid alom en de laagste emoties komen boven drijven bij deze luitjes. Op een dag weet de vrouw samen met een groepje te ontkomen en dan ontdekt ze dat het buiten net zo'n chaos is. Verdwaasd dwalen blinde mensen door de stad. Auto's en bussen zijn verongelukt, het verkeer ligt stil, de supermarkt is geplunderd. Kortom totale anarchie. Aan het einde van de film gloort er hoop. Een van de blinden bemerkt dat hij weer kan zien. Opgelucht verlaten wij daarna de bioscoopzaal. Is het toch nog goed gekomen. Dat is tenslotte wel wat we willen bij de film.
Maar goed het zet je wel aan t denken. Wat nou als dit scenario realiteit wordt?
Kijk als je er nuchter over nadenkt weet je dat het niet kan. Zelfs al zou een virus deze vorm van blindheid veroorzaken dan nog krijgt niet iedereen het. Of kreeg iedereen vroeger de pokken of de pest? Of tegenwoordig aids? Dus daarover geen zorgen. Het zal niet echt gebeuren.
En wat als het wel gebeurt dat iedereen blind is. Dan hebben we een groot probleem denk ik. Het zou mij niet verbazen dat we in dat geval als individu en als soort ten dode opgeschreven zijn. Ik kan me ook niet goed voorstellen wat het met je doet als van de een op de andere dag niets meer ziet. Zou dat echt zo gaan? Misschien gaat je gezichtsvermogen wel beetje bij beetje achteruit. Dan heb je iig de tijd om je aan te passen. En als dat niet gebeurt, tja dan knal je overal tegen aan, je struikelt enz. Waarschijnlijk ga je meer op de tast leven. Stel je wilt een bepaald kledingstuk aantrekken maar je kunt niet meer zien wat je uit de kast haalt. Blijft over je gevoel. Je weet nog hoe die bloes of dat vest aanvoelde. Aan de hand daarvan kun je dan je garderobe bij elkaar sprokkelen. Hoop maar dat je er dan een beetje toonbaar uitziet. Maar ach what the heck, je ziet het zelf toch niet.
Lastiger wordt het natuurlijk om iets nieuws te kopen. Ook hier brengt je tastzin weer uitkomst want je voelt wel of iets van gladde stof is bijvoorbeeld of van wol. Daarbij kun je je in gedachten voorstellen hoe dat kledingstuk er ongeveer uitziet, dat weet je nog uit de tijd dat je nog zag.
Kijk en dan hebben we het alleen nog maar over je aankleden gehad. Maar zo gaat het met alles wat je doet. Ik denk wel dat in het begin alle klusjes veel langer duren dan je gewend was. Maar dat is tijdelijk, je kunt veel leren en je aanpassen aan de gewijzigde omstandigheden. Een ander verhaal wordt het als iedereen een beetje op de tast moet leven. Da ga nie goed nie.
Wat is de moraal van dit verhaal?
lees het boek Blindness van Jose Saramago nu het nog kan!
Kort samengevat komt het hier op neer: iedereen wordt blind door een virus behalve één vrouw. Zij blijft zien. Het grootste deel van de film zien we drie groepen mensen die in quarantaine proberen te overleven. En ik kan je vertellen dat is geen pretje, viezigheid alom en de laagste emoties komen boven drijven bij deze luitjes. Op een dag weet de vrouw samen met een groepje te ontkomen en dan ontdekt ze dat het buiten net zo'n chaos is. Verdwaasd dwalen blinde mensen door de stad. Auto's en bussen zijn verongelukt, het verkeer ligt stil, de supermarkt is geplunderd. Kortom totale anarchie. Aan het einde van de film gloort er hoop. Een van de blinden bemerkt dat hij weer kan zien. Opgelucht verlaten wij daarna de bioscoopzaal. Is het toch nog goed gekomen. Dat is tenslotte wel wat we willen bij de film.
Maar goed het zet je wel aan t denken. Wat nou als dit scenario realiteit wordt?
Kijk als je er nuchter over nadenkt weet je dat het niet kan. Zelfs al zou een virus deze vorm van blindheid veroorzaken dan nog krijgt niet iedereen het. Of kreeg iedereen vroeger de pokken of de pest? Of tegenwoordig aids? Dus daarover geen zorgen. Het zal niet echt gebeuren.
En wat als het wel gebeurt dat iedereen blind is. Dan hebben we een groot probleem denk ik. Het zou mij niet verbazen dat we in dat geval als individu en als soort ten dode opgeschreven zijn. Ik kan me ook niet goed voorstellen wat het met je doet als van de een op de andere dag niets meer ziet. Zou dat echt zo gaan? Misschien gaat je gezichtsvermogen wel beetje bij beetje achteruit. Dan heb je iig de tijd om je aan te passen. En als dat niet gebeurt, tja dan knal je overal tegen aan, je struikelt enz. Waarschijnlijk ga je meer op de tast leven. Stel je wilt een bepaald kledingstuk aantrekken maar je kunt niet meer zien wat je uit de kast haalt. Blijft over je gevoel. Je weet nog hoe die bloes of dat vest aanvoelde. Aan de hand daarvan kun je dan je garderobe bij elkaar sprokkelen. Hoop maar dat je er dan een beetje toonbaar uitziet. Maar ach what the heck, je ziet het zelf toch niet.
Lastiger wordt het natuurlijk om iets nieuws te kopen. Ook hier brengt je tastzin weer uitkomst want je voelt wel of iets van gladde stof is bijvoorbeeld of van wol. Daarbij kun je je in gedachten voorstellen hoe dat kledingstuk er ongeveer uitziet, dat weet je nog uit de tijd dat je nog zag.
Kijk en dan hebben we het alleen nog maar over je aankleden gehad. Maar zo gaat het met alles wat je doet. Ik denk wel dat in het begin alle klusjes veel langer duren dan je gewend was. Maar dat is tijdelijk, je kunt veel leren en je aanpassen aan de gewijzigde omstandigheden. Een ander verhaal wordt het als iedereen een beetje op de tast moet leven. Da ga nie goed nie.
Wat is de moraal van dit verhaal?
lees het boek Blindness van Jose Saramago nu het nog kan!
zaterdag 22 november 2008
Muizen
Eindelijk. Ze zijn weg. De muizen die bivakkeerden op mijn zolder.
Twee jaar geleden begon de ellende. Ik was net verhuisd.
Soms hoorde ik een doffe plof op het plafond gevolgd door een razendsnel getrippel. Ik schrok me wezenloos. Nooit eerder meegemaakt. Ja wel als klein kind tijdens logeerpartijtjes bij mijn twee oud tantes. En bang dat ik dan was. Hoorde ze ritselen en razen achter de muur naast mijn bed. Rechtop zat ik. Om mijn angst te bezweren ging ik liedjes zingen.
Ik vermoed dat deze oude angst weer wakker geworden is. Midden in de nacht knagend ongedierte boven je hoofd is geen pretje. Om maar te zwijgen van de gedachte aan de schade die die krengen aanrichten.
Maar nu heb ik ze eronder. Het heeft lang geduurd en veel moeite gekost. Eerst zelf geprobeerd met korrels van de doe het zelfwinkel de beesten het zwijgen op te leggen. Dat hielp even, ik vond een paar dooie muizen. Het voordeel van die korrels is dat ze helemaal uitdrogen. In feite bloeden ze dood door het bloedverdunnend middel dat erin zit. Dus ze gaan niet stinken, das toch mooi meegenomen. Nee dat is niet zielig, dan moeten ze maar ergens gaan wonen en mij niet lastig komen vallen.
Toen mijn acties niet het gewenste resultaat opleverden, heb ik mij tot de daartoe geëigende instanties gewend. De gemeente en de GGD, als ook de verhuurder van de woning. Maar steeds nul op het rekest. Tegenwoordig doen ze daar niet meer aan mee, aan ongediertebestrijding. Ja ik kreeg het telefoonnummer van een bedrijfje uit Hoorn dat ongedierte bestrijdt. Dus die ingeschakeld. Na mijn belletje kwam er dezelfde week een man langs die mijn zolder grondig inspecteerde. Na het plaatsen van een aantal doosjes met alweer korrels liet hij mij achter in de overtuiging dat het nu snel afgelopen zou zijn. Maar niet nadat hij mij gewaarschuwd had dat ik alle kieren en openingen waar ze door naar binnen kunnen glippen moest afdichten. Wist de man wel wat hij daar opperde? Dat was schier onbegonnen werk in dit pand. Ik zou niet weten waar te beginnen. Na drie weken meldde hij zich weer met de vraag of ik al veranderingen bemerkt had. Nou niet echt, meneer. Dus hij naar boven om de doosjes in ogenschouw te nemen. Hij was niet ontevreden. De muizen hadden er van gegeten. Maar verder waren er geen lijken te bekennen. De doosjes werden a raison van 50 euro bijgevuld en hij ging weer. Tja dacht ik dat kan ik zelf ook wel die doosje bijvullen. Alleen had ik niet zulke giftige korreltjes als meneer. Kijk en daar zit nou net de crux in dit verhaal. Het draait allemaal om de mate van giftigheid. Via Internet kwam ik er achter dat alleen het vliesje van de haverkorrels gif bevat. En verdomd je vraagt je af hoe ze het weten die krengen maar ze laten dus die buitenkant liggen. Zwaarder geschut was nodig want de in wanhoop geplaatste muizenvallen wisten ze feilloos te ontwijken. En de door de verhuurder geplaatste muizenroosters aan de buitengevel hielpen ook niet afdoende. Zo langzamerhand was ik ten einde raad. Als die beesten niet weg gaan dan ga ik zelf verhuizen dacht ik ontredderd. Een firma uit Aalsmeer bracht toen uitkomst met een middel dat alleen door mensen met een vakdiploma ongediertebescrijding gebruikt mag worden. Dus ik flux mijn diploma geshowd en naar huis met een grote bus nieuwe ja wel korrels. En ik weet niet wat er sindsdien gebeurt is maar ik heb geen last meer van muizen.
Twee jaar geleden begon de ellende. Ik was net verhuisd.
Soms hoorde ik een doffe plof op het plafond gevolgd door een razendsnel getrippel. Ik schrok me wezenloos. Nooit eerder meegemaakt. Ja wel als klein kind tijdens logeerpartijtjes bij mijn twee oud tantes. En bang dat ik dan was. Hoorde ze ritselen en razen achter de muur naast mijn bed. Rechtop zat ik. Om mijn angst te bezweren ging ik liedjes zingen.
Ik vermoed dat deze oude angst weer wakker geworden is. Midden in de nacht knagend ongedierte boven je hoofd is geen pretje. Om maar te zwijgen van de gedachte aan de schade die die krengen aanrichten.
Maar nu heb ik ze eronder. Het heeft lang geduurd en veel moeite gekost. Eerst zelf geprobeerd met korrels van de doe het zelfwinkel de beesten het zwijgen op te leggen. Dat hielp even, ik vond een paar dooie muizen. Het voordeel van die korrels is dat ze helemaal uitdrogen. In feite bloeden ze dood door het bloedverdunnend middel dat erin zit. Dus ze gaan niet stinken, das toch mooi meegenomen. Nee dat is niet zielig, dan moeten ze maar ergens gaan wonen en mij niet lastig komen vallen.
Toen mijn acties niet het gewenste resultaat opleverden, heb ik mij tot de daartoe geëigende instanties gewend. De gemeente en de GGD, als ook de verhuurder van de woning. Maar steeds nul op het rekest. Tegenwoordig doen ze daar niet meer aan mee, aan ongediertebestrijding. Ja ik kreeg het telefoonnummer van een bedrijfje uit Hoorn dat ongedierte bestrijdt. Dus die ingeschakeld. Na mijn belletje kwam er dezelfde week een man langs die mijn zolder grondig inspecteerde. Na het plaatsen van een aantal doosjes met alweer korrels liet hij mij achter in de overtuiging dat het nu snel afgelopen zou zijn. Maar niet nadat hij mij gewaarschuwd had dat ik alle kieren en openingen waar ze door naar binnen kunnen glippen moest afdichten. Wist de man wel wat hij daar opperde? Dat was schier onbegonnen werk in dit pand. Ik zou niet weten waar te beginnen. Na drie weken meldde hij zich weer met de vraag of ik al veranderingen bemerkt had. Nou niet echt, meneer. Dus hij naar boven om de doosjes in ogenschouw te nemen. Hij was niet ontevreden. De muizen hadden er van gegeten. Maar verder waren er geen lijken te bekennen. De doosjes werden a raison van 50 euro bijgevuld en hij ging weer. Tja dacht ik dat kan ik zelf ook wel die doosje bijvullen. Alleen had ik niet zulke giftige korreltjes als meneer. Kijk en daar zit nou net de crux in dit verhaal. Het draait allemaal om de mate van giftigheid. Via Internet kwam ik er achter dat alleen het vliesje van de haverkorrels gif bevat. En verdomd je vraagt je af hoe ze het weten die krengen maar ze laten dus die buitenkant liggen. Zwaarder geschut was nodig want de in wanhoop geplaatste muizenvallen wisten ze feilloos te ontwijken. En de door de verhuurder geplaatste muizenroosters aan de buitengevel hielpen ook niet afdoende. Zo langzamerhand was ik ten einde raad. Als die beesten niet weg gaan dan ga ik zelf verhuizen dacht ik ontredderd. Een firma uit Aalsmeer bracht toen uitkomst met een middel dat alleen door mensen met een vakdiploma ongediertebescrijding gebruikt mag worden. Dus ik flux mijn diploma geshowd en naar huis met een grote bus nieuwe ja wel korrels. En ik weet niet wat er sindsdien gebeurt is maar ik heb geen last meer van muizen.
vrijdag 21 november 2008
Schoonheid
Beauty is in the beholder's eye. Zo is het maar net. Voordat je het weet struikel je er over. Schoonheid ligt op straat. Tenminste als je er oog voor hebt. Waar ik eigenlijk naar toe wil is de fysieke schoonheid van mensen. Die heeft namelijk een enorme aantrekkingskracht. Heb je wel eens meegemaakt dat je helemaal ondergedompeld werd in een gevoel van gelukzaligheid bij het aanschouwen van een mooie vrouw of man. Nou ik wel. Kan overal gebeuren thuis, op straat, in de trein, op je werk. Ik geniet ervan en kan mijn ogen er meestal niet van af houden. Nee ik ga hier niet beschrijven hoe die mensen er precies uitzien. Dat voert te ver. Stel dat iemand zich in mijn beschrijving herkent. Heb ik de poppen aan 't dansen.
Rust op mij de schone taak om te analyseren waarom ik iemand mooi, knap, en/of aantrekkelijk vind. Kijk voor een groot deel zit dat in de jeugdigheid die iemand uitstraalt. Want laten we wel wezen, wat zie je liever een fris glanzende appel of een rimpelig uitgedroogd exemplaar? Zo is het met mensen ook. Klinkt hard maar het is wel zo. Dan kun je honderd keer roepen dat rimpels iemand een mooi want doorleefd uiterlijk geven, mij krijg je niet zo gek. Geef mij maar een frisse appel.
Verder zijn het de juiste proporties die iemand een schone aanlbik geven. Een grote neus, ogen die ver uit elkaar of juist heel dicht bijeen staan bijvoorbeeld willen nog al eens debet zijn aan het verstoren van de schoonheid. Maar niet getreurd, echte schoonheid zit van binnen. Ook niet waar, echte schoonheid zit wel degelijk aan de buitenkant. Wel kan iemand die niet beschikt over een uiterlijk dat voldoet aan het schoonheidsideaal toch schoonheid uitstralen. Maar dat is wel iets anders. Bovendien wordt onze blik gekleurd door het al dan niet op andere wijze bekoord worden door de betreffende persoon. Waarmee ik maar wil zeggen dat als je iemand graag mag of van iemand houdt, je die persoon mooier vindt dan de optelsom van uiterlijkheden soms rechtvaardigt.
Hoewel is het feit dat je je tot iemand aangetrokken voelt, niet ook bepaald door iemand's fysieke aantrekkingskracht? In het geval van verliefdheid speelt dat zeker een rol denk ik. Uiteindelijk is het toch een subjectief gegeven, een kwestie van smaak zelfs , hoe je schoonheid ervaart. Wat de een mooi vindt, is voor de ander niet te pruimen. Zo is het maar net. Of toch niet
".. attractiveness is not simply in the eye of the beholder, it's in the brain of the newborn infant right from the moment of birth, and possibly prior to birth."
Wist je trouwens dat mooie mensen gelukkiger zijn. Ze krijgen meer aandacht, worden aardiger gevonden, hebben meer succes, verdienen meer geld, hebben leuker werk. Je zou er bijna moedeloos van worden. Want wees eerlijk de meesten van ons zijn niet van die knapperds.
Rust op mij de schone taak om te analyseren waarom ik iemand mooi, knap, en/of aantrekkelijk vind. Kijk voor een groot deel zit dat in de jeugdigheid die iemand uitstraalt. Want laten we wel wezen, wat zie je liever een fris glanzende appel of een rimpelig uitgedroogd exemplaar? Zo is het met mensen ook. Klinkt hard maar het is wel zo. Dan kun je honderd keer roepen dat rimpels iemand een mooi want doorleefd uiterlijk geven, mij krijg je niet zo gek. Geef mij maar een frisse appel.
Verder zijn het de juiste proporties die iemand een schone aanlbik geven. Een grote neus, ogen die ver uit elkaar of juist heel dicht bijeen staan bijvoorbeeld willen nog al eens debet zijn aan het verstoren van de schoonheid. Maar niet getreurd, echte schoonheid zit van binnen. Ook niet waar, echte schoonheid zit wel degelijk aan de buitenkant. Wel kan iemand die niet beschikt over een uiterlijk dat voldoet aan het schoonheidsideaal toch schoonheid uitstralen. Maar dat is wel iets anders. Bovendien wordt onze blik gekleurd door het al dan niet op andere wijze bekoord worden door de betreffende persoon. Waarmee ik maar wil zeggen dat als je iemand graag mag of van iemand houdt, je die persoon mooier vindt dan de optelsom van uiterlijkheden soms rechtvaardigt.
Hoewel is het feit dat je je tot iemand aangetrokken voelt, niet ook bepaald door iemand's fysieke aantrekkingskracht? In het geval van verliefdheid speelt dat zeker een rol denk ik. Uiteindelijk is het toch een subjectief gegeven, een kwestie van smaak zelfs , hoe je schoonheid ervaart. Wat de een mooi vindt, is voor de ander niet te pruimen. Zo is het maar net. Of toch niet
".. attractiveness is not simply in the eye of the beholder, it's in the brain of the newborn infant right from the moment of birth, and possibly prior to birth."
Wist je trouwens dat mooie mensen gelukkiger zijn. Ze krijgen meer aandacht, worden aardiger gevonden, hebben meer succes, verdienen meer geld, hebben leuker werk. Je zou er bijna moedeloos van worden. Want wees eerlijk de meesten van ons zijn niet van die knapperds.
zondag 16 november 2008
Onvergeeflijke zonde
Ongelukkig zijn is tegenwoordig een onvergeeflijke zonde. Ik verzin dit niet. Staat in de Volkskrant, Hart en Ziel, zaterdag 15 november. Gelukkig zie ik in diezelfde krant dat meditatie helpt tegen ongelukkig zijn. Dus niet langer gedraald en mediteren maar.
Robert Sapolsky, de man is bioloog en hoogleraar aan de Stanford Universiteit, geen domme jongen denk ik dan, heeft er een mooie term voor bedacht. Voor 'de zeurende pijn van al die gevoelens die niets met de werkelijkheid van het hier en nu te maken hebben en er dus niet toe doen'. Adventitious suffering. Waar je dus ongelukkig van wordt. Herkenbaar? Ja, gedachten die maar door je hoofd blijven draaien hebben meestal niet zoveel te maken met de werkelijkheid maar meer met je innerlijke verwardheid en doen er niet zo veel toe. Je moet het alleen wel weten.
Dus adventitious suffering moet aangepakt om de weg te bereiden voor gelukkig zijn. Aan de slag, het is niet zo moeilijk als het lijkt. Ook niet zwaar. De truc is de dingen die er niet toe doen te laten rusten. egatieve gedachten om te draaien en er een positieve twist aan te geven. Soms lukt dat niet meteen, moet je even zoeken. Met je linker hersenhelft denken, want 'links zijn de hersenen over het algemeen vrolijker en optimistischer gestemd dan rechts'. Dat wil ik graag aannemen, hoewel ik niet weet hoe ik de linkerhelft moet gebruiken in plaats van de rechter. Maar daar kom ik nog wel achter. Mediteren schijnt te helpen. Kun je gemakkelijker schakelen tussen de twee hersenhelften.
En niet te veel naar droevige muziek luisteren. Want o o dan moet je van goede huize komen om het te stoppen die hang naar adventitious suffering. Dus Bob, Jeff, Damien, Leonard, David, Jacques, en Neil het spijt me maar het kan niet meer. This has got to stop!
Onvergeeflijke zonden zijn daarintegen wel heel zwaar. Want onvergefelijk.
Gelukkig ben ik van katholieke oorsprong, dus is er voor mij nog hoop.
Hallelujah.
Robert Sapolsky, de man is bioloog en hoogleraar aan de Stanford Universiteit, geen domme jongen denk ik dan, heeft er een mooie term voor bedacht. Voor 'de zeurende pijn van al die gevoelens die niets met de werkelijkheid van het hier en nu te maken hebben en er dus niet toe doen'. Adventitious suffering. Waar je dus ongelukkig van wordt. Herkenbaar? Ja, gedachten die maar door je hoofd blijven draaien hebben meestal niet zoveel te maken met de werkelijkheid maar meer met je innerlijke verwardheid en doen er niet zo veel toe. Je moet het alleen wel weten.
Dus adventitious suffering moet aangepakt om de weg te bereiden voor gelukkig zijn. Aan de slag, het is niet zo moeilijk als het lijkt. Ook niet zwaar. De truc is de dingen die er niet toe doen te laten rusten. egatieve gedachten om te draaien en er een positieve twist aan te geven. Soms lukt dat niet meteen, moet je even zoeken. Met je linker hersenhelft denken, want 'links zijn de hersenen over het algemeen vrolijker en optimistischer gestemd dan rechts'. Dat wil ik graag aannemen, hoewel ik niet weet hoe ik de linkerhelft moet gebruiken in plaats van de rechter. Maar daar kom ik nog wel achter. Mediteren schijnt te helpen. Kun je gemakkelijker schakelen tussen de twee hersenhelften.
En niet te veel naar droevige muziek luisteren. Want o o dan moet je van goede huize komen om het te stoppen die hang naar adventitious suffering. Dus Bob, Jeff, Damien, Leonard, David, Jacques, en Neil het spijt me maar het kan niet meer. This has got to stop!
Onvergeeflijke zonden zijn daarintegen wel heel zwaar. Want onvergefelijk.
Gelukkig ben ik van katholieke oorsprong, dus is er voor mij nog hoop.
Hallelujah.
vrijdag 14 november 2008
Houden van?
Houden van kent vele vormen. Een waarheid als een koe. Ook een veel bezongen thema. Vroeger of later kom je zo bij Bob terecht. Zeker als je van mijn leeftijd bent. En dan moet je weten dat hij het echt geprobeerd heeft. Van je te houden.
Sooner or later
one of us must know
that you just did what you're supposed to do
sooner or later
one of us must know
that I really did try to get close to you.
Ik geloof je onmiddellijk Bob als jij het zingt, en ik hou ook van jou. Vooral van je muziek dan. Voor de rest ken ik je niet en dat is toch wel een vereiste om van iemand te kunnen houden.
Houden van dus. Nog zo'n ongrijpbaar fenomeen waar je lang over na kunt denken. Hoeft niet, misschien is het zelfs beter om het te laten. Het leidt namelijk nergens toe. Vroeger of later kom je er achter dat je het niet weet. Wat houden van is. Tenminste ik dan.
Ik kwam er al vroeg achter. Dat ik het niet weet.
Heel lang geleden, ik was zestien, heb ik eens een gedicht geschreven over liefde en erwtensoep. Helaas weet ik niet precies hoe het ging. Maar het leverde me wel de naam Sexy Sadie op. Kijk dat is toch leuk om op je vijftigste aan terug te denken.
Dat was vroeger, toen wist ik het niet. Nu is het later en ik weet het nog steeds niet. Maar het is nog niet te laat hoop ik. Nog maar eens naar Bob luisteren. Misschien kan hij mij verder helpen.
I didn't mean to treat you so bad.
you shouldn't take it so personal
I didn't mean to make you so sad
you just happened to be there, that's all
Over welke Bob ik het heb? Bob Dylan natuurlijk, wat dacht je dan.
I could be dreaming but I keep believing you're the one I'm livin' for.
And I will always be emotionally yours.
Nou moet je niet gaan overdrijven Bob!
Sooner or later
one of us must know
that you just did what you're supposed to do
sooner or later
one of us must know
that I really did try to get close to you.
Ik geloof je onmiddellijk Bob als jij het zingt, en ik hou ook van jou. Vooral van je muziek dan. Voor de rest ken ik je niet en dat is toch wel een vereiste om van iemand te kunnen houden.
Houden van dus. Nog zo'n ongrijpbaar fenomeen waar je lang over na kunt denken. Hoeft niet, misschien is het zelfs beter om het te laten. Het leidt namelijk nergens toe. Vroeger of later kom je er achter dat je het niet weet. Wat houden van is. Tenminste ik dan.
Ik kwam er al vroeg achter. Dat ik het niet weet.
Heel lang geleden, ik was zestien, heb ik eens een gedicht geschreven over liefde en erwtensoep. Helaas weet ik niet precies hoe het ging. Maar het leverde me wel de naam Sexy Sadie op. Kijk dat is toch leuk om op je vijftigste aan terug te denken.
Dat was vroeger, toen wist ik het niet. Nu is het later en ik weet het nog steeds niet. Maar het is nog niet te laat hoop ik. Nog maar eens naar Bob luisteren. Misschien kan hij mij verder helpen.
I didn't mean to treat you so bad.
you shouldn't take it so personal
I didn't mean to make you so sad
you just happened to be there, that's all
Over welke Bob ik het heb? Bob Dylan natuurlijk, wat dacht je dan.
I could be dreaming but I keep believing you're the one I'm livin' for.
And I will always be emotionally yours.
Nou moet je niet gaan overdrijven Bob!
zondag 9 november 2008
Mannen, vrouwen en seks
Het moet er toch een keer van komen dat ik het over seks ga hebben hier. Dus waarom niet vandaag. Seks is een onderwerp dat ons allemaal bezig houdt tenslotte. Ontkennen helpt niet. Alleen zijn de meeste mensen er niet zo openhartig over. Jammer want ik ben wel nieuwsgierig. Dus moet ik vaak omzichtig te werk gaan om de benodigde informatie los te krijgen. Gelukkig biedt de literatuur vele mogelijkheden.
Ik lees nu een boek genaamd Passiespel. Dat gaat over een vrouw, getrouwd, twee kinderen. Haar leven is een sleur geworden en dan vooral haar seksleven. Ach gussie wie herkent het niet.
Nou bedenkt deze vrouw gezellig samen met haar man dat zij het met een andere man gaat doen. Hij vindt het geweldig om daar over te fantaseren. Kan ik me overigens niet voorstellen. Dus zij zoekt een minnaar en dat lukt. Wat ze er niet bij vertelt is dat ze die minnaar gevraagd heeft haar in te wijden in SM. Ja ja SM. Dat is niet alledaags. Daarmee doorbreek je op effectieve wijze de sleur, denk ik dan! Ik heb het boek nog niet uit dus ik weet nog niet hoe het gaat aflopen. Wel weet ik dat haar man er op een gegeven moment achter komt dat de minnaar vreemde opdrachten geeft aan zijn vrouw. Ze moet bijvoorbeeld altijd in een onderbroekje zonder kruis rondlopen. Bah vind ik pervers en onhygiënisch bovendien. Man wil dat vrouw er mee stopt. Doet ze niet. Hoe het verder gaat weet ik niet. Dan zijn er nog wat traumatische ervaringen uit haar jeugd over het gezin waarin ze opgroeide. Hoe die precies interfereren met de verhaallijn van SM is me ook nog niet helemaal duidelijk.
Maar goed zo kun je het dus oplossen.
Want met die sleur krijgen we allemaal een keer te maken denk ik.
Vooral als je wat langer bij elkaar blijft. Kijk en dat zijn nou van die vragen die ik mensen wel eens zou willen stellen. Doe ik niet natuurlijk.
En misschien valt het in de praktijk wel mee met die sleur. Ervaren mensen dat niet zo. Het is ook wel veilig, een vaste (seks)partner. En dan denk ik niet eens aan SOA's en andere enge ziektes.
Oké hoe zit het dan bij mij met die sleur? Daar kan ik heel kort over zijn. Die is er niet. Logisch als je bedenkt dat ik helemaal geen (seks) partner heb.
Ik hou me vooral bezig met seks als onderwerp.
Incest, prostitutie, verkrachting, dat soort dingen. De negatieve kanten van seks dus. Wat mij boeit is de vraag: waarom? Wat bezielt een man om seks te hebben met zijn kinderen? Waarom verkrachten mannen of gaan ze naar hoeren? Soms denk ik bij mezelf: 'seks maakt meer kapot dan je lief is'.
Er is veel onderzoek gedaan naar en geschreven over allerlei seksuele aberraties. Enerverend om kennis van te nemen maar de ervaringen van echte mensen zijn vele malen interessanter. Daar ben ik dus naar op zoek.
Wat ik ook graag wil weten is waarom schrijf je als vrouw zo'n boek als Passiespel.
Ik lees nu een boek genaamd Passiespel. Dat gaat over een vrouw, getrouwd, twee kinderen. Haar leven is een sleur geworden en dan vooral haar seksleven. Ach gussie wie herkent het niet.
Nou bedenkt deze vrouw gezellig samen met haar man dat zij het met een andere man gaat doen. Hij vindt het geweldig om daar over te fantaseren. Kan ik me overigens niet voorstellen. Dus zij zoekt een minnaar en dat lukt. Wat ze er niet bij vertelt is dat ze die minnaar gevraagd heeft haar in te wijden in SM. Ja ja SM. Dat is niet alledaags. Daarmee doorbreek je op effectieve wijze de sleur, denk ik dan! Ik heb het boek nog niet uit dus ik weet nog niet hoe het gaat aflopen. Wel weet ik dat haar man er op een gegeven moment achter komt dat de minnaar vreemde opdrachten geeft aan zijn vrouw. Ze moet bijvoorbeeld altijd in een onderbroekje zonder kruis rondlopen. Bah vind ik pervers en onhygiënisch bovendien. Man wil dat vrouw er mee stopt. Doet ze niet. Hoe het verder gaat weet ik niet. Dan zijn er nog wat traumatische ervaringen uit haar jeugd over het gezin waarin ze opgroeide. Hoe die precies interfereren met de verhaallijn van SM is me ook nog niet helemaal duidelijk.
Maar goed zo kun je het dus oplossen.
Want met die sleur krijgen we allemaal een keer te maken denk ik.
Vooral als je wat langer bij elkaar blijft. Kijk en dat zijn nou van die vragen die ik mensen wel eens zou willen stellen. Doe ik niet natuurlijk.
En misschien valt het in de praktijk wel mee met die sleur. Ervaren mensen dat niet zo. Het is ook wel veilig, een vaste (seks)partner. En dan denk ik niet eens aan SOA's en andere enge ziektes.
Oké hoe zit het dan bij mij met die sleur? Daar kan ik heel kort over zijn. Die is er niet. Logisch als je bedenkt dat ik helemaal geen (seks) partner heb.
Ik hou me vooral bezig met seks als onderwerp.
Incest, prostitutie, verkrachting, dat soort dingen. De negatieve kanten van seks dus. Wat mij boeit is de vraag: waarom? Wat bezielt een man om seks te hebben met zijn kinderen? Waarom verkrachten mannen of gaan ze naar hoeren? Soms denk ik bij mezelf: 'seks maakt meer kapot dan je lief is'.
Er is veel onderzoek gedaan naar en geschreven over allerlei seksuele aberraties. Enerverend om kennis van te nemen maar de ervaringen van echte mensen zijn vele malen interessanter. Daar ben ik dus naar op zoek.
Wat ik ook graag wil weten is waarom schrijf je als vrouw zo'n boek als Passiespel.
zaterdag 8 november 2008
Mannen en kinderen
Vandaag lees ik in PS van de week over twee mannen die een kindje geadopteerd hebben.
Niks bijzonders zul je denken. Komt vaker voor. Moet kunnen.
In een split second flitst het door mijn hoofd dat ik dat eigenlijk niks vind.
Twee mannendie samen een kind opvoeden.
Die gedachte vraagt om nader onderzoek.
Dat kun je niet zomaar vinden. En dat klopt, ik vind het ook niet zomaar.
Twee mannen hebben het moeilijker om hun kinderwens in vervulling te laten gaan dan twee vrouwen. Dat moge duidelijk zijn. Hoe moeilijk kan het zijn om wat zaad bij elkaar te sprokkelen? Toch niet zo moeilijk als een baarmoeder vinden lijkt mij. Blijft over de optie om te adopteren. Die mogelijkheid hebben deze mannen aangegrepen.
Ik ken mannen die samen een kind opvoeden. Paul de Leeuw bijvoorbeeld. Alleen heb ik geen informatie over hoe dat gaat. Effe denken welke mannen ken ik nog meer die samen kinderen hebben. Ai dat zijn er niet zoveel. Met pijn en moeite kan ik me een paar voor de geest halen. Ik ken wel twee handen vol homo mannen maar die hebben geen kinderen.
Mijn flits wordt dus niet gevoed door praktijkvoorbeelden. Maar vanuit mijn ervaring met hetero mannen denk ik, niet doen, twee mannen en een kind. Waarom niet?
Nou heel simpel eigenlijk: omdat mannen te weinig aandacht en liefde kunnen opbrengen om een opgroeiend kind te geven wat het nodig heeft. Maar dat is niet zo erg want in combinatie met een vrouw bakken ze er meestal wel iets van. Het is niet zo dat ze het helemaal niet kunnen, dat wil ik ook niet beweren. Het zijn competenties die de meeste hetero mannen in mijn ogen niet voldoende ontwikkeld hebben. Vooral waar het aankomt op je inleven in de behoefte van je kind en daar aan voldoen. Mannen zijn zelf net kinderen, alles draait om hen. Of zou dat bij homo mannen anders zijn?
Niks bijzonders zul je denken. Komt vaker voor. Moet kunnen.
In een split second flitst het door mijn hoofd dat ik dat eigenlijk niks vind.
Twee mannendie samen een kind opvoeden.
Die gedachte vraagt om nader onderzoek.
Dat kun je niet zomaar vinden. En dat klopt, ik vind het ook niet zomaar.
Twee mannen hebben het moeilijker om hun kinderwens in vervulling te laten gaan dan twee vrouwen. Dat moge duidelijk zijn. Hoe moeilijk kan het zijn om wat zaad bij elkaar te sprokkelen? Toch niet zo moeilijk als een baarmoeder vinden lijkt mij. Blijft over de optie om te adopteren. Die mogelijkheid hebben deze mannen aangegrepen.
Ik ken mannen die samen een kind opvoeden. Paul de Leeuw bijvoorbeeld. Alleen heb ik geen informatie over hoe dat gaat. Effe denken welke mannen ken ik nog meer die samen kinderen hebben. Ai dat zijn er niet zoveel. Met pijn en moeite kan ik me een paar voor de geest halen. Ik ken wel twee handen vol homo mannen maar die hebben geen kinderen.
Mijn flits wordt dus niet gevoed door praktijkvoorbeelden. Maar vanuit mijn ervaring met hetero mannen denk ik, niet doen, twee mannen en een kind. Waarom niet?
Nou heel simpel eigenlijk: omdat mannen te weinig aandacht en liefde kunnen opbrengen om een opgroeiend kind te geven wat het nodig heeft. Maar dat is niet zo erg want in combinatie met een vrouw bakken ze er meestal wel iets van. Het is niet zo dat ze het helemaal niet kunnen, dat wil ik ook niet beweren. Het zijn competenties die de meeste hetero mannen in mijn ogen niet voldoende ontwikkeld hebben. Vooral waar het aankomt op je inleven in de behoefte van je kind en daar aan voldoen. Mannen zijn zelf net kinderen, alles draait om hen. Of zou dat bij homo mannen anders zijn?
vrijdag 7 november 2008
Briljant
Heb je hem al gezien?
Die reclame voor kaas.
Ja kaas.
Je ziet het goed.
Echt briljant.
Niet te overtreffen.
nacebröd, rentenbol, pri ertje.
t wordt pas wat met k's
Geweldig.
Daar word ik nou stil van.
Dat je zoiets bedenkt.
Da lijkt simpel.
Maar vergis je niet.
Da valt vies tegen.
Ik probeer het zelf ook wel eens,
voor de OR.
Dan krijg je dingen als:
hORen, zien en spreken
of deze
Op zoek naar de verlORen tijd.
Die vind ik zelf dan wel weer leuk.
Want refereert aan A la recherche du temps perdue.
Kijk en daar denken veel mensen niet aan.
Altoos?
Kwam ik laatst tegen in een verslag van een collega ambtelijk secretaris.
Nou?
Betekent altijd en het is zo heerlijk ouderwets.
Kan ook heel mooi zijn.
Maar je moet het doseren.
Da's met alles in 't leven zo!
Die reclame voor kaas.
Ja kaas.
Je ziet het goed.
Echt briljant.
Niet te overtreffen.
nacebröd, rentenbol, pri ertje.
t wordt pas wat met k's
Geweldig.
Daar word ik nou stil van.
Dat je zoiets bedenkt.
Da lijkt simpel.
Maar vergis je niet.
Da valt vies tegen.
Ik probeer het zelf ook wel eens,
voor de OR.
Dan krijg je dingen als:
hORen, zien en spreken
of deze
Op zoek naar de verlORen tijd.
Die vind ik zelf dan wel weer leuk.
Want refereert aan A la recherche du temps perdue.
Kijk en daar denken veel mensen niet aan.
Altoos?
Kwam ik laatst tegen in een verslag van een collega ambtelijk secretaris.
Nou?
Betekent altijd en het is zo heerlijk ouderwets.
Kan ook heel mooi zijn.
Maar je moet het doseren.
Da's met alles in 't leven zo!
zondag 2 november 2008
Spel II
Kon ik zingen, dansen, acteren, ik was niet van het podium af te slaan.
Maar helaas niets van dat alles. Af en toe wil ik toch een zwakke poging wagen en meld mij dan aan voor een cursus. Of erger, ik denk dat ik wel als figurant aan de bak kan. Nou niet dus.
Zo ging ik welgemoed in op de uitnodiging om te figureren in De Kersentuin van Tsjechov. Niks mis mee dacht ik na snel Internet geraadpleegd te hebben.
Aan t eind van het stuk is er een groot feest. Daar zullen wij wel verwacht worden, dacht ik in al mijn onschuld. Maar dan heb je nog niet kennisgemaakt met de opvattingen van studenten van de Theaterschool. Die denken daar heel anders over en ik moet toegeven terecht. Ook regisseren is niet voor mij weggelegd, blijkt.
Maar goed op vrijdagavond gooi ik mij dolenthousiast op het figurantenwerk in De Kersentuin. Van ons wordt verwacht dat wij inderdaad op het feest komen, alwaar wij drie maal de polonaise dienen te dansen. Nu heb ik niets tegen de polonaise, bewaar me. Het was vooral de manier waarop, die mij enigzins tegen de borst stuitte. Het was gewoon niet leuk vond ik. Dus je begrijpt ik heb mij schielijk teruggetrokken uit deze voorstelling.
Ben wel naar de uitvoering gaan kijken. En het was geweldig, echt dit had ik niet willen missen. Ik zat met m'n neus bovenop het toneel en was getuige van een sprankelende voorstelling. Ook de figuranten kwamen uitstekend uit de verf. Daar was ik namelijk bang voor, dat het er hopeloos uitzag maar dat viel in het groter geheel enorm mee. Het was sowieso een puinhoop op het toneel toen de figuranten de polonaise gingen doen.
Spijt dat ik deze unieke ervaring misgelopen ben, heb ik niet. Wel heb ik me voorgenomen om weer eens in de Russische literatuur te duiken. Dostojevski bijvoorbeeld, toch maar eens een keer die broertjes roman uit lezen. Of Tolstoi, dat werkje over oorlog en vrede heb ik ook al lang op mijn lijstje staan.
Of toch maar eerst Passiespel van een nog onbekende schrijfster, een erotische thriller. Tja dat kan natuurlijk niet wachten. Erotische thriller, je moet het maar bedenken, gaat over SM. Ben benieuwd. Dus Fjodor en Leo, even geduld en draai je nou niet meteen om in je graf.
Maar helaas niets van dat alles. Af en toe wil ik toch een zwakke poging wagen en meld mij dan aan voor een cursus. Of erger, ik denk dat ik wel als figurant aan de bak kan. Nou niet dus.
Zo ging ik welgemoed in op de uitnodiging om te figureren in De Kersentuin van Tsjechov. Niks mis mee dacht ik na snel Internet geraadpleegd te hebben.
Aan t eind van het stuk is er een groot feest. Daar zullen wij wel verwacht worden, dacht ik in al mijn onschuld. Maar dan heb je nog niet kennisgemaakt met de opvattingen van studenten van de Theaterschool. Die denken daar heel anders over en ik moet toegeven terecht. Ook regisseren is niet voor mij weggelegd, blijkt.
Maar goed op vrijdagavond gooi ik mij dolenthousiast op het figurantenwerk in De Kersentuin. Van ons wordt verwacht dat wij inderdaad op het feest komen, alwaar wij drie maal de polonaise dienen te dansen. Nu heb ik niets tegen de polonaise, bewaar me. Het was vooral de manier waarop, die mij enigzins tegen de borst stuitte. Het was gewoon niet leuk vond ik. Dus je begrijpt ik heb mij schielijk teruggetrokken uit deze voorstelling.
Ben wel naar de uitvoering gaan kijken. En het was geweldig, echt dit had ik niet willen missen. Ik zat met m'n neus bovenop het toneel en was getuige van een sprankelende voorstelling. Ook de figuranten kwamen uitstekend uit de verf. Daar was ik namelijk bang voor, dat het er hopeloos uitzag maar dat viel in het groter geheel enorm mee. Het was sowieso een puinhoop op het toneel toen de figuranten de polonaise gingen doen.
Spijt dat ik deze unieke ervaring misgelopen ben, heb ik niet. Wel heb ik me voorgenomen om weer eens in de Russische literatuur te duiken. Dostojevski bijvoorbeeld, toch maar eens een keer die broertjes roman uit lezen. Of Tolstoi, dat werkje over oorlog en vrede heb ik ook al lang op mijn lijstje staan.
Of toch maar eerst Passiespel van een nog onbekende schrijfster, een erotische thriller. Tja dat kan natuurlijk niet wachten. Erotische thriller, je moet het maar bedenken, gaat over SM. Ben benieuwd. Dus Fjodor en Leo, even geduld en draai je nou niet meteen om in je graf.
vrijdag 31 oktober 2008
zondag 26 oktober 2008
Zondagmorgen
Zie haar lonken door het leven,
kijk haar spelen in de wind
mijn van straat geredde roos
roos tussen het vuil en nat
in de schoot geworpen schat
mijn van straat geredde roos
en ik denk ik redde jouw maar wedden dat je mij uitkoos
ja die Huub hè, een dichter pur sang
Heeft meer van die intrigerende teksten geschreven:
Het moet en het zal
al met al...
En niet te vergeten:
als het golft dan golft t goed
niet te stuiten te sturen
Ik weet het niet. Ben eigenlijk niet zo'n fan van de Dijk,
toch die van straat geredde roos trekt mij wel over de streep.
Verleidelijk en mysterieus. Wat bedoelt ie nou eigenlijk, waar staat deze roos voor, welke metafoor moet zij verbeelden? Een aan lager wal geraakt personage, een gevallen vrouw?Mag je zelf invullen, that's the beauty of it.
En dan die regel 'en ik denk ik redde jou maar wedden dat jij mij uitkoos' Daar krijg je toch kippenvel van. De werkelijkheid is vaak anders dan jij hem beleefd. Hoever wil je gaan Huub?
Ik geef toe, ben ook wel gevoelig voor de sentimentele deun, de accordeon begeleiding. Maar 't is vooral de combinatie van de tekst met de muziek die onder de huid kruipt en blijft hangen. Mijn zondag kan niet meer kapot!
Onze dagdromen verweven
volg ik jou in de wind
mijn van straat geredde roos
kijk haar spelen in de wind
mijn van straat geredde roos
roos tussen het vuil en nat
in de schoot geworpen schat
mijn van straat geredde roos
en ik denk ik redde jouw maar wedden dat je mij uitkoos
ja die Huub hè, een dichter pur sang
Heeft meer van die intrigerende teksten geschreven:
Het moet en het zal
al met al...
En niet te vergeten:
als het golft dan golft t goed
niet te stuiten te sturen
Ik weet het niet. Ben eigenlijk niet zo'n fan van de Dijk,
toch die van straat geredde roos trekt mij wel over de streep.
Verleidelijk en mysterieus. Wat bedoelt ie nou eigenlijk, waar staat deze roos voor, welke metafoor moet zij verbeelden? Een aan lager wal geraakt personage, een gevallen vrouw?Mag je zelf invullen, that's the beauty of it.
En dan die regel 'en ik denk ik redde jou maar wedden dat jij mij uitkoos' Daar krijg je toch kippenvel van. De werkelijkheid is vaak anders dan jij hem beleefd. Hoever wil je gaan Huub?
Ik geef toe, ben ook wel gevoelig voor de sentimentele deun, de accordeon begeleiding. Maar 't is vooral de combinatie van de tekst met de muziek die onder de huid kruipt en blijft hangen. Mijn zondag kan niet meer kapot!
Onze dagdromen verweven
volg ik jou in de wind
mijn van straat geredde roos
zondag 19 oktober 2008
halleluja II
'Why'd you sing halleluja if it means nothing to you'
ja dat vraag ik me ook wel eens af.
Deze zomer traden Damien Rice en Leonard Cohen samen op in Dublin. En, o toeval, ik was daar ook! Een bekoorlijk duo, vooral voor de gevoeligen en andere huilebalken onder ons! Helaas was het erg duur om dit concert bij te wonen, dus je begrijpt ik beperk mij tot het beluisteren van cd's van beide heren.
Hoe dat bevalt ?
Ach wat zal ik zeggen, het bevalt mij wel goed. Hoewel ik regelmatig, vooral bij Damien, in tranen uitbarst. Het werkt zo aanstekelijk die treurige gedachten. Maar als rechtgeaarde Nederlander hoor je je daar natuurlijk niet aan over te geven. Foei! Tenslotte zijn wij een nuchter volk toch?
Kijk Leonard is een ander verhaal, die roept oude herinneringen bij mij op waar ik mij met een goed gevoel in wentel. Een zonsopgang in een studentenhuis in Tilburg om maar eens voorbeeld te noemen. Stop, laat ik mij niet verliezen in weemoedige herinneringen aan de tijd dat ik nog jong was.
Uiteindelijk gaat het er natuurlijk om de vraag te beantwoorden waarom we halleluja roepen ook al betekent het niks voor ons.
'Why'd you sing with me at all?'
Nou?
ja dat vraag ik me ook wel eens af.
Deze zomer traden Damien Rice en Leonard Cohen samen op in Dublin. En, o toeval, ik was daar ook! Een bekoorlijk duo, vooral voor de gevoeligen en andere huilebalken onder ons! Helaas was het erg duur om dit concert bij te wonen, dus je begrijpt ik beperk mij tot het beluisteren van cd's van beide heren.
Hoe dat bevalt ?
Ach wat zal ik zeggen, het bevalt mij wel goed. Hoewel ik regelmatig, vooral bij Damien, in tranen uitbarst. Het werkt zo aanstekelijk die treurige gedachten. Maar als rechtgeaarde Nederlander hoor je je daar natuurlijk niet aan over te geven. Foei! Tenslotte zijn wij een nuchter volk toch?
Kijk Leonard is een ander verhaal, die roept oude herinneringen bij mij op waar ik mij met een goed gevoel in wentel. Een zonsopgang in een studentenhuis in Tilburg om maar eens voorbeeld te noemen. Stop, laat ik mij niet verliezen in weemoedige herinneringen aan de tijd dat ik nog jong was.
Uiteindelijk gaat het er natuurlijk om de vraag te beantwoorden waarom we halleluja roepen ook al betekent het niks voor ons.
'Why'd you sing with me at all?'
Nou?
vrijdag 17 oktober 2008
Hallelujah
Hallelujah alweer een week voorbij. En omdat dromen bedrog zijn, heb ik mijn vorige blog maar weg gehaald.
'HALLELUJAH'
"Hou je mond nou toch eens Leonard met je hallelujah, je leidt me af. Hoe kan ik zo nu een beetje logisch nadenken wat toch wel nodig is als je een samenhangend stukje wilt schrijven."
Het is raadzaam om tijdens het lezen van dit fabuleuze stukje tekst, de bijbehorende song van Leonard Cohen te beluisteren.
Nu het er op lijkt dat de kredietcrisis een beetje luwt, wil ik het nog even hebben over de ondernemingsraden van de banken.
Ik weet niet of het je opgevallen is in de kranten en andere media. Geen woord, geen letter over de ondernemingsraad.
Terwijl dat wereldje toch in rep en roer is. De zeggenschap is overgegaan in andere handen, banen staan op de tocht om maar een greep te doen uit de ellende.
Kan me niet voorstellen dat er binnenskamers niks gebeurt en de OR niet allang aan de bel getrokken heeft. Is het niet interessant voor ons, geen nieuws?
Wel kwam ik een kort bericht tegen over de ondernemingsraad van de Ijsselmeerziekenhuizen in Flevoland. Die heeft een leuke actie op touw gezet. Iedereen krijgt meer lucht!
HALLELUJAH
Ach en wee, het valt niet mee, zeker niet in de zorg. De problemen stapelen zich op, financiële tekorten, te weinig personeel, ongeschoold personeel, falende managers. De oplossing: een beetje efficiënter werken, minder praten en vergaderen en meer de handjes laten wapperen, besluiten nemen en daarvoor verantwoordelijkheid dragen, de juiste mensen in huis halen en niet degene die alleen maar mooie babbels en gebakken lucht verkopen.
HALLELUJAH
Zo, waarom ben ik eigenlijk nooit manager geworden?
Ik denk dat ik ook maar eens zo'n bureautje begin, je weet wel consultancy.
En dan voor veel geld bladiebla verkopen, ha ha!
'HALLELUJAH'
"Hou je mond nou toch eens Leonard met je hallelujah, je leidt me af. Hoe kan ik zo nu een beetje logisch nadenken wat toch wel nodig is als je een samenhangend stukje wilt schrijven."
Het is raadzaam om tijdens het lezen van dit fabuleuze stukje tekst, de bijbehorende song van Leonard Cohen te beluisteren.
Nu het er op lijkt dat de kredietcrisis een beetje luwt, wil ik het nog even hebben over de ondernemingsraden van de banken.
Ik weet niet of het je opgevallen is in de kranten en andere media. Geen woord, geen letter over de ondernemingsraad.
Terwijl dat wereldje toch in rep en roer is. De zeggenschap is overgegaan in andere handen, banen staan op de tocht om maar een greep te doen uit de ellende.
Kan me niet voorstellen dat er binnenskamers niks gebeurt en de OR niet allang aan de bel getrokken heeft. Is het niet interessant voor ons, geen nieuws?
Wel kwam ik een kort bericht tegen over de ondernemingsraad van de Ijsselmeerziekenhuizen in Flevoland. Die heeft een leuke actie op touw gezet. Iedereen krijgt meer lucht!
HALLELUJAH
Ach en wee, het valt niet mee, zeker niet in de zorg. De problemen stapelen zich op, financiële tekorten, te weinig personeel, ongeschoold personeel, falende managers. De oplossing: een beetje efficiënter werken, minder praten en vergaderen en meer de handjes laten wapperen, besluiten nemen en daarvoor verantwoordelijkheid dragen, de juiste mensen in huis halen en niet degene die alleen maar mooie babbels en gebakken lucht verkopen.
HALLELUJAH
Zo, waarom ben ik eigenlijk nooit manager geworden?
Ik denk dat ik ook maar eens zo'n bureautje begin, je weet wel consultancy.
En dan voor veel geld bladiebla verkopen, ha ha!
vrijdag 3 oktober 2008
Spel
Fortis en ABN Amro overgenomen door de Nederlandse staat.
Het moet nu echt niet gekker worden.
De ene reddingsopertatie is nog niet afgekoeld of de volgende staat alweer op 't vuur. Waar houdt dit op? Wanneer stoppen die grote jongens met fikkie stoken?
Bij manouvres zoals we de laatste week gezien hebben, vraag ik me af hoe die ondernemingsraden erin staan? Ik denk dat de ondernemingsraden er nauwelijks bij betrokken zijn geweest, het ging zo snel. Maar ze zullen er niet blij mee zijn vermoed ik.
En hoe zou het zijn om bij zo'n club ambtelijk secretaris te zijn?
Ik mag de medezeggenschap graag zien als een spel. Er zijn natuurlijk spelregels maar je moet het allemaal niet al te serieus nemen. Een beetje relativeren kan geen kwaad. Daarom zou ik wel eens een kijkje bij die ondernemingsraden willen nemen.
Kijken hoe daar het spel gespeeld wordt.
Hoewel ik nieuwsgierig ben, kom ik toch niet in de verleiding om bij een bank te solliciteren. Waarom niet? Ik weet het niet maar ik voel me niet zo thuis tussen die mannen in pakken, voor wie geld verdienen op de eerste plaats komt. En saaaaaai, volgens mij weten ze bij een bank helemaal niet meer wat spelen inhoudt.
Maar goed mijn nieuwsgierigheid wil ik toch bevredigen. Dus misschien ga ik binnenkort op onderzoek uit en ga ik infiltreren bij Fortis of ABN Amro.
Ga je mee?
Het moet nu echt niet gekker worden.
De ene reddingsopertatie is nog niet afgekoeld of de volgende staat alweer op 't vuur. Waar houdt dit op? Wanneer stoppen die grote jongens met fikkie stoken?
Bij manouvres zoals we de laatste week gezien hebben, vraag ik me af hoe die ondernemingsraden erin staan? Ik denk dat de ondernemingsraden er nauwelijks bij betrokken zijn geweest, het ging zo snel. Maar ze zullen er niet blij mee zijn vermoed ik.
En hoe zou het zijn om bij zo'n club ambtelijk secretaris te zijn?
Ik mag de medezeggenschap graag zien als een spel. Er zijn natuurlijk spelregels maar je moet het allemaal niet al te serieus nemen. Een beetje relativeren kan geen kwaad. Daarom zou ik wel eens een kijkje bij die ondernemingsraden willen nemen.
Kijken hoe daar het spel gespeeld wordt.
Hoewel ik nieuwsgierig ben, kom ik toch niet in de verleiding om bij een bank te solliciteren. Waarom niet? Ik weet het niet maar ik voel me niet zo thuis tussen die mannen in pakken, voor wie geld verdienen op de eerste plaats komt. En saaaaaai, volgens mij weten ze bij een bank helemaal niet meer wat spelen inhoudt.
Maar goed mijn nieuwsgierigheid wil ik toch bevredigen. Dus misschien ga ik binnenkort op onderzoek uit en ga ik infiltreren bij Fortis of ABN Amro.
Ga je mee?
zaterdag 27 september 2008
Stoffig
Saai en stoffig, dat is het vigerende beeld van de medezeggenschap.
Herken ik dat?
Helaas kan ik niet ontkennen dat de tak van sport een wat stoffig imago heeft. Je zou bijna denken dat langdradige vergaderingen en omslachtige formuleringen onlosmakelijk verbonden zijn met de medezeggenschap.
Daar komt bij dat uit onderzoek blijkt dat OR leden vaak te vinden zijn in de categorie blanke, mannelijke werknemers van 45 jaar en ouder.
Als ambtelijk secretaris mag ik de praktijk van dichtbij meemaken en vanuit die positie kan ik meedelen dat het meevalt.
Ten eerste zijn de OR vergaderingen, tenminste die waar ik aanwezig ben, niet per definitie langdradig. Toegegeven ze duren soms wel lang maar dat maakt ze nog niet langdradig. Humor voert regelmatig de boventoon, om nog maar te zwijgen van bijtende spot. Nee echt, je kunt je best amuseren tijdens zo'n vergadering.
Ten tweede valt het mee met het aantal blanke mannen boven de 45. Gelukkig kom ik ook vrouwen en jongeren tegen in de OR. In de zorg is dat niet zo vreemd want hier werken nog steeds meer vrouwen dan mannen.
Opvallend is wel dat in mijn nieuwe werkkring ook de jongere werknemers goed vertegenwoordigd zijn. Weinig reden om te spreken van een stoffige boel dus.
Mijn conclusie is dan ook dat stoffig en OR niet stelselmatig hand in hand gaan.
Wat mij betreft voeren bevlogenheid en creativiteit de boventoon.
En daarom is het zo leuk om ambtelijk secretaris te zijn.
Herken ik dat?
Helaas kan ik niet ontkennen dat de tak van sport een wat stoffig imago heeft. Je zou bijna denken dat langdradige vergaderingen en omslachtige formuleringen onlosmakelijk verbonden zijn met de medezeggenschap.
Daar komt bij dat uit onderzoek blijkt dat OR leden vaak te vinden zijn in de categorie blanke, mannelijke werknemers van 45 jaar en ouder.
Als ambtelijk secretaris mag ik de praktijk van dichtbij meemaken en vanuit die positie kan ik meedelen dat het meevalt.
Ten eerste zijn de OR vergaderingen, tenminste die waar ik aanwezig ben, niet per definitie langdradig. Toegegeven ze duren soms wel lang maar dat maakt ze nog niet langdradig. Humor voert regelmatig de boventoon, om nog maar te zwijgen van bijtende spot. Nee echt, je kunt je best amuseren tijdens zo'n vergadering.
Ten tweede valt het mee met het aantal blanke mannen boven de 45. Gelukkig kom ik ook vrouwen en jongeren tegen in de OR. In de zorg is dat niet zo vreemd want hier werken nog steeds meer vrouwen dan mannen.
Opvallend is wel dat in mijn nieuwe werkkring ook de jongere werknemers goed vertegenwoordigd zijn. Weinig reden om te spreken van een stoffige boel dus.
Mijn conclusie is dan ook dat stoffig en OR niet stelselmatig hand in hand gaan.
Wat mij betreft voeren bevlogenheid en creativiteit de boventoon.
En daarom is het zo leuk om ambtelijk secretaris te zijn.
woensdag 24 september 2008
Tell me something .....
Tell me something I don't already know.
Dat is een beetje de reactie van doorgewinterde medezeggenschappers op mijn blog.
mmm
tja
De inhoud is ook niet bedoeld om te preken voor eigen parochie maar om mijn uitgebreide vriendenkring en de rest van de wereld een inkijkje te geven in het dagelijks leven van de ambtelijk secretaris geheel gekleurd door persoonlijke ervaringen van ondergetekende.
Na kritische beschouwing denk ik ook, het is wel een beetje oppervlakkig. Het gaat niet echt diep. Maar dan moet ik toch concluderen dat het medium zich daar ook niet echt voor leent.
Verder hoop ik toch dat jij, beste lezer, er een beetje plezier aan beleefd om dit gebabbel te lezen. Ik ben al tevreden als ik een kleine glimlach te voorschijn kan toveren.
Let me know.
Dat is een beetje de reactie van doorgewinterde medezeggenschappers op mijn blog.
mmm
tja
De inhoud is ook niet bedoeld om te preken voor eigen parochie maar om mijn uitgebreide vriendenkring en de rest van de wereld een inkijkje te geven in het dagelijks leven van de ambtelijk secretaris geheel gekleurd door persoonlijke ervaringen van ondergetekende.
Na kritische beschouwing denk ik ook, het is wel een beetje oppervlakkig. Het gaat niet echt diep. Maar dan moet ik toch concluderen dat het medium zich daar ook niet echt voor leent.
Verder hoop ik toch dat jij, beste lezer, er een beetje plezier aan beleefd om dit gebabbel te lezen. Ik ben al tevreden als ik een kleine glimlach te voorschijn kan toveren.
Let me know.
zondag 21 september 2008
'Met de wet in de hand'
Invloed. Daar zou ik nog op terugkomen.
Je kunt op vele manieren invloed hebben. Het hangt er ook maar van af waar en wanneer en hoe je invloed wilt hebben.
Ik zou bijvoorbeeld wel invloed willen hebben op, nou noem eens wat, de loop van de geschiedenis in ieder geval mijn eigen geschiedenis.
Maar ik dwaal een beetje af want ik wil het hebben over invloed in de wereld van de ondernemingsraad.
Formeel gezien is het in de wet geregeld dat medewerkers invloed kunnen uitoefenen op hun werk en alles wat daar bij komt kijken zoals arbeidsvoorwaarden, arbeidsomstandigheden etc. Dat is allemaal keurig geformuleerd in de wet op de ondernemingsraden. Als je daar meer van wilt weten raad ik je aan daar eens boek over te lezen, of Internet te raadplegen of misschien nog wel de snelste manier, vraag het op je werk aan een collega die in de OR zit.
Vraag dan meteen ook waarom je collega in de OR gestapt is. Vaak zul je dan horen:
"om invloed te hebben op het beleid van de organisatie".
Hoe dat dan in de praktijk in zijn werk gaat, is weer een ander verhaal.
Diezelfde wet op de ondernemingsraden vertelt ons ook dat de ondernemer bij een aantal besluiten die hij wil nemen, advies of zelfs instemming moet vragen aan de ondernemingsraad.
Ben je er nog?
Nu wordt het interessant.
Waarom?
Omdat de manier waarop dit proces verloopt in de praktijk door de ondernemer en de ondernemingsraad wordt ingevuld.
En hoe dat invullen gaat, hangt sterk samen met de manier waarop beide partijen naar elkaar kijken en met de zeggenschap en de medezeggenschap omgaan.
Een bestuurder (OR taal voor baas, directeur, ondernemer) kan zich veel of weinig aan de ondernemingsraad gelegen laten liggen. Je hebt er met een open oor, die de medezeggenschap een belangrijke plaats toekennen in de organisatie. Je hebt er ook, en waar heb je ze niet, die er de kantjes van af lopen en liever besluiten nemen zonder de OR daar al te veel in te kennen.
Je begrijpt dat hier een spanningsveld ligt. Kijk en dat maakt het werk van de ambtelijk secretaris nou leuk.
Ook ondernemingsraden heb je in soorten en maten en dat laatste dan letterlijk want hoe meer medewerkers een organisatie telt, hoe meer zetels er zijn on de OR. Niet oneindig, de grens ligt bij 25 zetels, maar dan praat je wel over een organisatie met pakweg 10.000 werknemers.
Nu heb ik het nog niet meegemaakt dat een ondernemingsraad lui achterover ging hangen en de zaak maar op zijn beloop liet als de bestuurder hen weinig bij de besluitvorming betrok.
Wel heb ik in mijn loopbaan als ambtelijk secretaris gemerkt dat een OR of een deel ervan naar mijn smaak iets te veel afwachtte totdat de bestuurder met informatie op de proppen kwam. Maar ja ik ben dan ook iemand het naadje van de kous wil weten en dus veel vragen stelt.
Mijn motto: als je iets wilt weten, vraag er dan om en ga niet wachten totdat het je op een presenteerblaadje wordt aangereikt!
Zo, ik heb gezegd.
Voor nu wil ik het hierbij laten.
Je kunt op vele manieren invloed hebben. Het hangt er ook maar van af waar en wanneer en hoe je invloed wilt hebben.
Ik zou bijvoorbeeld wel invloed willen hebben op, nou noem eens wat, de loop van de geschiedenis in ieder geval mijn eigen geschiedenis.
Maar ik dwaal een beetje af want ik wil het hebben over invloed in de wereld van de ondernemingsraad.
Formeel gezien is het in de wet geregeld dat medewerkers invloed kunnen uitoefenen op hun werk en alles wat daar bij komt kijken zoals arbeidsvoorwaarden, arbeidsomstandigheden etc. Dat is allemaal keurig geformuleerd in de wet op de ondernemingsraden. Als je daar meer van wilt weten raad ik je aan daar eens boek over te lezen, of Internet te raadplegen of misschien nog wel de snelste manier, vraag het op je werk aan een collega die in de OR zit.
Vraag dan meteen ook waarom je collega in de OR gestapt is. Vaak zul je dan horen:
"om invloed te hebben op het beleid van de organisatie".
Hoe dat dan in de praktijk in zijn werk gaat, is weer een ander verhaal.
Diezelfde wet op de ondernemingsraden vertelt ons ook dat de ondernemer bij een aantal besluiten die hij wil nemen, advies of zelfs instemming moet vragen aan de ondernemingsraad.
Ben je er nog?
Nu wordt het interessant.
Waarom?
Omdat de manier waarop dit proces verloopt in de praktijk door de ondernemer en de ondernemingsraad wordt ingevuld.
En hoe dat invullen gaat, hangt sterk samen met de manier waarop beide partijen naar elkaar kijken en met de zeggenschap en de medezeggenschap omgaan.
Een bestuurder (OR taal voor baas, directeur, ondernemer) kan zich veel of weinig aan de ondernemingsraad gelegen laten liggen. Je hebt er met een open oor, die de medezeggenschap een belangrijke plaats toekennen in de organisatie. Je hebt er ook, en waar heb je ze niet, die er de kantjes van af lopen en liever besluiten nemen zonder de OR daar al te veel in te kennen.
Je begrijpt dat hier een spanningsveld ligt. Kijk en dat maakt het werk van de ambtelijk secretaris nou leuk.
Ook ondernemingsraden heb je in soorten en maten en dat laatste dan letterlijk want hoe meer medewerkers een organisatie telt, hoe meer zetels er zijn on de OR. Niet oneindig, de grens ligt bij 25 zetels, maar dan praat je wel over een organisatie met pakweg 10.000 werknemers.
Nu heb ik het nog niet meegemaakt dat een ondernemingsraad lui achterover ging hangen en de zaak maar op zijn beloop liet als de bestuurder hen weinig bij de besluitvorming betrok.
Wel heb ik in mijn loopbaan als ambtelijk secretaris gemerkt dat een OR of een deel ervan naar mijn smaak iets te veel afwachtte totdat de bestuurder met informatie op de proppen kwam. Maar ja ik ben dan ook iemand het naadje van de kous wil weten en dus veel vragen stelt.
Mijn motto: als je iets wilt weten, vraag er dan om en ga niet wachten totdat het je op een presenteerblaadje wordt aangereikt!
Zo, ik heb gezegd.
Voor nu wil ik het hierbij laten.
donderdag 18 september 2008
Achter het net vissen
Vandaag heb ik weer de stoute schoenen aangetrokken en een paar makelaars gebeld. Maar helaas ik viste achter het net, de huizen die ik graag wilde bezichtigen waren al verkocht.
Balen.
Heb je uitvoerig een huis bestudeerd, zit alles erin, erop en eraan
badkamer en keuken, ja want je gelooft het niet maar die willen nog weleens ontbreken. Casco heet het dan. Nou ik kijk wel uit, ik ga echt niet verbouwen dus die keuken en badkamer moeten er wel inzitten en liefst aansluiten bij mijn smaak.
En natuurlijk ook een schuur waar ik mijn fiets in kan zetten.
Vorige week bekeek ik in een huis waar geen schuurtje of berging bij was, alleen een kleine patio.
Nou als ik daar ook nog m'n fiets moet parkeren blijft er helemaal geen ruimte over om met mijn vogels buiten te zitten.
Daar had de makelaar trouwens wel een originele oplossing voor:
dan kopen je kinderen toch zelf een huis met een tuin zei ze.
ja dat kan ook natuurlijk maar zover zijn ze nog niet.
Een leuke maar wel tijdrovende hobby, huizen kijken.
Ik breng veel tijd door op Funda, dé huizensite zoals je weet.
Wat je allemaal niet tegenkomt...
Sommige huizen zou je zo willen betrekken, die zijn dan ook het snelst weg.
Bij andere moet je diep ademhalen en jezelf voornemen door die smakeloze inrichting heen te kijken. Dat is wat makelaars je altijd adviseren namelijk.
Je moet niet letten op de kleur verf die kwistig op de muur gekwakt is en zeker niet op de afschuwelijke meubels die mensen er in gepropt hebben. Nee kijk naar de mogelijkheden. Ik begin al net als die makelaars te lullen.
Over makelaars kan ik trouwens ook een boekje open doen. Meestal krijg je een vriendelijke dame aan de telefoon als je belt om een afspraak te maken. Maar soms tref mister makelaar himself. Nou en dat zul je weten ook.
'Zo vrouwtje dus jij wou een huisje gaan kopen... dan heb je toch echt wel een makelaar nodig hoor.'
Dat zeggen ze natuurlijk niet letterlijk maar je proeft het wel uit hun woorden.
Het zijn overigens niet allemaal mannen in dat vak. Je hebt ook vrouwelijke makelaars, die had ik vorige week dus een. Dat is wel goed bevallen.
Soms als mijn fantasie weer eens op hol slaat denk ik er zelf ook wel eens over makelaar te worden.
Maar voorlopig blijf ik nog even bij mijn leest, je weet wel schoenmaker blijf bij je leest.
Balen.
Heb je uitvoerig een huis bestudeerd, zit alles erin, erop en eraan
badkamer en keuken, ja want je gelooft het niet maar die willen nog weleens ontbreken. Casco heet het dan. Nou ik kijk wel uit, ik ga echt niet verbouwen dus die keuken en badkamer moeten er wel inzitten en liefst aansluiten bij mijn smaak.
En natuurlijk ook een schuur waar ik mijn fiets in kan zetten.
Vorige week bekeek ik in een huis waar geen schuurtje of berging bij was, alleen een kleine patio.
Nou als ik daar ook nog m'n fiets moet parkeren blijft er helemaal geen ruimte over om met mijn vogels buiten te zitten.
Daar had de makelaar trouwens wel een originele oplossing voor:
dan kopen je kinderen toch zelf een huis met een tuin zei ze.
ja dat kan ook natuurlijk maar zover zijn ze nog niet.
Een leuke maar wel tijdrovende hobby, huizen kijken.
Ik breng veel tijd door op Funda, dé huizensite zoals je weet.
Wat je allemaal niet tegenkomt...
Sommige huizen zou je zo willen betrekken, die zijn dan ook het snelst weg.
Bij andere moet je diep ademhalen en jezelf voornemen door die smakeloze inrichting heen te kijken. Dat is wat makelaars je altijd adviseren namelijk.
Je moet niet letten op de kleur verf die kwistig op de muur gekwakt is en zeker niet op de afschuwelijke meubels die mensen er in gepropt hebben. Nee kijk naar de mogelijkheden. Ik begin al net als die makelaars te lullen.
Over makelaars kan ik trouwens ook een boekje open doen. Meestal krijg je een vriendelijke dame aan de telefoon als je belt om een afspraak te maken. Maar soms tref mister makelaar himself. Nou en dat zul je weten ook.
'Zo vrouwtje dus jij wou een huisje gaan kopen... dan heb je toch echt wel een makelaar nodig hoor.'
Dat zeggen ze natuurlijk niet letterlijk maar je proeft het wel uit hun woorden.
Het zijn overigens niet allemaal mannen in dat vak. Je hebt ook vrouwelijke makelaars, die had ik vorige week dus een. Dat is wel goed bevallen.
Soms als mijn fantasie weer eens op hol slaat denk ik er zelf ook wel eens over makelaar te worden.
Maar voorlopig blijf ik nog even bij mijn leest, je weet wel schoenmaker blijf bij je leest.
woensdag 17 september 2008
Invloed
Invloed is al you need,
vooral als je in de OR zit.
Hoewel.. het ligt natuurlijk wat genuanceerder.
Maar toch is invloed wat alle medezeggenschappers willen,
daar doe je het allemaal voor.
Want het is ook wel hard werken.
Je bent al bezig met je gewone werk, en daarbovenop krijg je in de OR nog eens alle problemen van de organisatie op je bordje geserveerd om nog maar te zwijgen van al die hoogdravende strategische plannen.
Dus je mag er wel wat voor terugkrijgen.
Oke oke je kiest er voor, je wilt het zelf.
Maar ik vind dat ze alemaal wel een pluim verdienen, die OR leden.
Zij lopen toch net een stapje harder dan de rest, ze steken hun nek uit.
Want denk maar niet dat wat ze doen hen altijd in dank afgenomen wordt.
Het management vindt dat ze te kritisch en lastig zijn.
De collega's zijn argwanend, alweer vergaderen???
De zwijgend meerderheid mort dat die OR niks doet en niks bereikt.
En hoe zit het nu met die invloed vraagt de oplettende lezer zich af.
Daarover de volgende keer meer.
vooral als je in de OR zit.
Hoewel.. het ligt natuurlijk wat genuanceerder.
Maar toch is invloed wat alle medezeggenschappers willen,
daar doe je het allemaal voor.
Want het is ook wel hard werken.
Je bent al bezig met je gewone werk, en daarbovenop krijg je in de OR nog eens alle problemen van de organisatie op je bordje geserveerd om nog maar te zwijgen van al die hoogdravende strategische plannen.
Dus je mag er wel wat voor terugkrijgen.
Oke oke je kiest er voor, je wilt het zelf.
Maar ik vind dat ze alemaal wel een pluim verdienen, die OR leden.
Zij lopen toch net een stapje harder dan de rest, ze steken hun nek uit.
Want denk maar niet dat wat ze doen hen altijd in dank afgenomen wordt.
Het management vindt dat ze te kritisch en lastig zijn.
De collega's zijn argwanend, alweer vergaderen???
De zwijgend meerderheid mort dat die OR niks doet en niks bereikt.
En hoe zit het nu met die invloed vraagt de oplettende lezer zich af.
Daarover de volgende keer meer.
zondag 14 september 2008
ambtelijk secretaris
dat is dus mijn beroep, functie, baan, hoe je het maar wilt noemen.
Nu zie ik gefronste wenkbrauwen en vragende gezichten voor me.
Wat houdt dat dan in?
Een secretaris is iemand die schriftelijk verslag doet van de vergadering. Ambtelijk wil in dit verband zeggen toegevoegd en geen lid van de groep die vergadert.
In de praktijk ben ik ambtelijk secretaris van een ondernemingsraad, voor ingewijden OR. En ambtelijk betekent dan dat ik geen lid van die ondernemingsraad ben en dus niet mag stemmen.
Is het niet saai, is een vraag die mij regelmatig gesteld wordt.
Dat verraadt natuurlijk al wat de vraagsteller ervan vindt. Saai dus.
Dat is het zeker niet.
Toen ik er 8 jaar geleden mee begon dacht ik: eerst maar eens zien, ik kan altijd nog iets anders gaan doen.
Maar gaandeweg ben ik er een beetje verslaafd aan geraakt. Het is leuk maar ja dat vinden de ICT' er en de accountant en de sales engineer ook van hun job. Daar kan ik me dan weer niks leuks bij voorstellen dus dat zegt niks.
Ik zeg op mijn beurt je moet het ervaren!
Stap eens in de ondernemingsraad van je organisatie of bedrijf en we praten verder.
Een ding kan ik je alvast vertellen het houdt meer, veel meer in dan verslagen maken van vergaderingen.
Tot later
dan hebben we het meteen ook over invloed
een heikel punt in ondernemingsraadland
Nu zie ik gefronste wenkbrauwen en vragende gezichten voor me.
Wat houdt dat dan in?
Een secretaris is iemand die schriftelijk verslag doet van de vergadering. Ambtelijk wil in dit verband zeggen toegevoegd en geen lid van de groep die vergadert.
In de praktijk ben ik ambtelijk secretaris van een ondernemingsraad, voor ingewijden OR. En ambtelijk betekent dan dat ik geen lid van die ondernemingsraad ben en dus niet mag stemmen.
Is het niet saai, is een vraag die mij regelmatig gesteld wordt.
Dat verraadt natuurlijk al wat de vraagsteller ervan vindt. Saai dus.
Dat is het zeker niet.
Toen ik er 8 jaar geleden mee begon dacht ik: eerst maar eens zien, ik kan altijd nog iets anders gaan doen.
Maar gaandeweg ben ik er een beetje verslaafd aan geraakt. Het is leuk maar ja dat vinden de ICT' er en de accountant en de sales engineer ook van hun job. Daar kan ik me dan weer niks leuks bij voorstellen dus dat zegt niks.
Ik zeg op mijn beurt je moet het ervaren!
Stap eens in de ondernemingsraad van je organisatie of bedrijf en we praten verder.
Een ding kan ik je alvast vertellen het houdt meer, veel meer in dan verslagen maken van vergaderingen.
Tot later
dan hebben we het meteen ook over invloed
een heikel punt in ondernemingsraadland
zaterdag 13 september 2008
Even zoeken
t is nog even zoeken hoe t allemaal werkt met deze blog.
Maar zoals een oud gezegde wil: oefening baart kunst.
Oude gezegdes zijn tegenwoordig niet meer zo in zwang. Misschien tijd om ze via deze site weer nieuw leven in te blazen...
Vaak zijn ze wel een beetje oudbollig en clichematig.
Daarom vermijden kekke tekstschrijvers ze tegenwoordig zo veel mogelijk, denk ik
Maar wellicht, ook al zo'n prachtig ouderwets aandoend woord, dat ze ook op een creatieve manier gebruikt kunnen worden.
Daarom wil ik iedereen uitdagen om mij voorbeelden te sturen van nieuwe toepassingen van oude zegswijzen
Gegroet
't kan verkeren'
Maar zoals een oud gezegde wil: oefening baart kunst.
Oude gezegdes zijn tegenwoordig niet meer zo in zwang. Misschien tijd om ze via deze site weer nieuw leven in te blazen...
Vaak zijn ze wel een beetje oudbollig en clichematig.
Daarom vermijden kekke tekstschrijvers ze tegenwoordig zo veel mogelijk, denk ik
Maar wellicht, ook al zo'n prachtig ouderwets aandoend woord, dat ze ook op een creatieve manier gebruikt kunnen worden.
Daarom wil ik iedereen uitdagen om mij voorbeelden te sturen van nieuwe toepassingen van oude zegswijzen
Gegroet
't kan verkeren'
vrijdag 12 september 2008
hoeverziniksneleenoriginelenaam
Dat was het eerste probleem waar ik mij bij het maken van deze blog geplaatst zag.
Als je niks weet dan kun je altijd nog iets simpels schrijven als hoeverziniksneleenoriginelenaam.
Probleem opgelost.
Tweede is waar wil ik nu eigenlijk over gaan berichten?
Het wereldnieuws lijkt mij te veelomvattend.
Nee ik wil hier ook niet mijn mening over al die belangrijke kwesties in de maatschappij al dan niet met een politiek inhoud, opdringen.
En zeker niet mijn hart luchten over prive kwesties.
Misschien toch maar iets over het werk dat ik doe.
Wat doe ik dan?
dat wil ik hier nog niet meteen verklappen.
Het heeft te maken
met inspraak
met werk
met werknemers
met de wet
Wat is mijn beroep?
politica
vakbondsbestuurder
coach
consulent
anders namelijk......
Als je niks weet dan kun je altijd nog iets simpels schrijven als hoeverziniksneleenoriginelenaam.
Probleem opgelost.
Tweede is waar wil ik nu eigenlijk over gaan berichten?
Het wereldnieuws lijkt mij te veelomvattend.
Nee ik wil hier ook niet mijn mening over al die belangrijke kwesties in de maatschappij al dan niet met een politiek inhoud, opdringen.
En zeker niet mijn hart luchten over prive kwesties.
Misschien toch maar iets over het werk dat ik doe.
Wat doe ik dan?
dat wil ik hier nog niet meteen verklappen.
Het heeft te maken
met inspraak
met werk
met werknemers
met de wet
Wat is mijn beroep?
politica
vakbondsbestuurder
coach
consulent
anders namelijk......
Abonneren op:
Posts (Atom)