Ik weet het, het klinkt bejaard maar toch heb ik er soms ontzettend behoefte aan. Een middagdutje. Je ogen dicht en echt slapen. Vandaag, zondag, heb ik me er weer aan overgegeven. Om vier uur gleed ik weg. Vijf uur, ik hoorde op de radio het nieuwsbericht. Nog steeds lag ik in dezelfde houding, op mijn rechterzij en weer vielen mijn ogen dicht.
Ik was moe. Moe van het weekend. Gisteren ging ik met de trein naar Tilburg. Nou ja niks bijzonders toch. Voordat ik instapte op Amsterdam CS begreep ik dat deze tocht niet zonder hindernissen was. Vanaf' s' Hertogenbosch ging de reis per touringbus verder naar Tilburg. De rit was niet onaangenaam. Langs de oude weg, de N65, reden we naar Tilburg. Onderweg mijmerde ik over vroeger en maakte plannen voor de toekomst. Wat als ik nu eens mijn baan opzeg en een paar maanden door Amerika ga trekken?
Eindeloos lange busritten, van oost naar west. Ondertussen zag ik rechts en links van mij bomen. Het viel mij op dat ze tegenwoordig veel bomen kweken in Brabant. Niks geen vieze varkensstallen. Het handelsmerk van modern Brabant. Gelukkig hebben ze ook die weggetjes omzoomd door oude bomen gespaard. Als iets leuk is, dan is het wel over zo'n weggetje fietsen.
Verder verliep de dag idyllisch. Bij het station in Tilburg werd ik opgehaald door B, een vriend uit mijn studententijd, en gingen we naar zijn atelier. Na dit bezoek zou een middagdutje ook fijn geweest zijn. Maar ja dat kun je je gastheer niet aandoen. Dus dronken we wijn, aten we pasta met garnalensaus, en luisterden we naar Johnny Cash en Willy DeVille. En zo kwam het dat ik pas om twaalf uur weer thuis was en in m'n bedje kon duiken.
zondag 30 augustus 2009
zondag 16 augustus 2009
Amelie
Zit net op you tube een video te bekijken van een stukje muziek uit de film Le fabuleux destin d'Amelie Poulain. Het fragment toont een coupure uit de film met muziek van Yann Tiersen. Nu echter zonder de voice over die je in de film wel hoort.
Je ziet in het fragment http://www.youtube.com/watch?v=duGbgrv9LRE hoe mooi die film is opgebouwd. De acteurs hebben heel weinig tekst. De film is een aanschakeling van scenes met een alwetende verteller die is meeneemt in het verhaal. Op deze manier, met de sprankelende piano, word je meegevoerd in een wonderlijk sprookje, het leven van Amelie Poulain.
Voor de dromers onder ons een niet te missen film.
http://www.youtube.com/watch?v=CgYnRh8ACGQ
Je ziet in het fragment http://www.youtube.com/watch?v=duGbgrv9LRE hoe mooi die film is opgebouwd. De acteurs hebben heel weinig tekst. De film is een aanschakeling van scenes met een alwetende verteller die is meeneemt in het verhaal. Op deze manier, met de sprankelende piano, word je meegevoerd in een wonderlijk sprookje, het leven van Amelie Poulain.
Voor de dromers onder ons een niet te missen film.
http://www.youtube.com/watch?v=CgYnRh8ACGQ
zaterdag 8 augustus 2009
Heaven stood still
Willy DeVille is dood.
One dream of my life.
One night in eternity, the wind wispers soft to me.
And heaven stood still.
One celestial rapsody and heaven stood still.
Hij heeft niet de hand aan zichzelf geslagen maar is gestorven aan een van de meest vileine vormen van kanker.
Op 58 jarige leven heeft hij the end of the line bereikt. Niet oud maar voor een man die meer dan 20 jaar verslaafd was aan heroïne, een respectabele leeftijd.
Zijn muziek is voor mij verweven met de eerste helft van de jaren tachtig. In 1981 maakte ik in een studentenhuis aan de E street in T kennis met Mink DeVille. Coup de Grace, een plaat vol hartverscheurende songs over verloren en anderzins uit de hand gelopen liefdes. Geen dag ging er voorbij dat deze elpee bij mij niet op de draaitafel lag. Zwelgen in een poel van ellende. Maar mooi.
De Volkskrant vandaag: "De loopbaan van deVille leek op het breukvlak van de jaren zeventig en tachtig voorbestemd eenzelfde vlucht te nemen als die van Bruce Springsteen. De stem had DeVille ervoor. Aan de vereiste andere kwaliteiten ontbrak het hem wellicht. De belofte werd in elk geval nooit ingelost."
Yeah right..... Willy Deville mag dan minder bekend geworden zijn dan Bruce S, dat wil niet zeggen dat zijn muzikale prestaties minder zijn. Willy, een man die uiteindelijk zijn heroïneverslaving overwon (een prestatie op zich) en die je hart raakt...........
http://www.youtube.com/watch?v=ioxeqbQCvMo&feature=fvw#
One dream of my life.
One night in eternity, the wind wispers soft to me.
And heaven stood still.
One celestial rapsody and heaven stood still.
Hij heeft niet de hand aan zichzelf geslagen maar is gestorven aan een van de meest vileine vormen van kanker.
Op 58 jarige leven heeft hij the end of the line bereikt. Niet oud maar voor een man die meer dan 20 jaar verslaafd was aan heroïne, een respectabele leeftijd.
Zijn muziek is voor mij verweven met de eerste helft van de jaren tachtig. In 1981 maakte ik in een studentenhuis aan de E street in T kennis met Mink DeVille. Coup de Grace, een plaat vol hartverscheurende songs over verloren en anderzins uit de hand gelopen liefdes. Geen dag ging er voorbij dat deze elpee bij mij niet op de draaitafel lag. Zwelgen in een poel van ellende. Maar mooi.
De Volkskrant vandaag: "De loopbaan van deVille leek op het breukvlak van de jaren zeventig en tachtig voorbestemd eenzelfde vlucht te nemen als die van Bruce Springsteen. De stem had DeVille ervoor. Aan de vereiste andere kwaliteiten ontbrak het hem wellicht. De belofte werd in elk geval nooit ingelost."
Yeah right..... Willy Deville mag dan minder bekend geworden zijn dan Bruce S, dat wil niet zeggen dat zijn muzikale prestaties minder zijn. Willy, een man die uiteindelijk zijn heroïneverslaving overwon (een prestatie op zich) en die je hart raakt...........
http://www.youtube.com/watch?v=ioxeqbQCvMo&feature=fvw#
zondag 2 augustus 2009
Kurt
Cobain. Het is al weer vijftien jaar geleden dat Kurt dood gevonden werd in zijn tuinhuis in Seattle. Werd hij vermoord of had hij er zelf de hand in? Mwah als je het mij vraagt heeft Kurt het zelf gedaan. Gisteren hoorde ik toevallig een oud nummer van Nirvana op de radio 'Come as you are'.Voor mij reden om even terug te gaan in de tijd. Op het hoogtepunt van hun roem in 1992 was ik helemaal geen fan van Nirvana. Ik weet eigenlijk niet waarom. Pas in 1996 ontdekte ik deze grunge groep toen ik de cd In Utero in handen kreeg.
Bepaald geen vrolijke liedjes. Als je Kurt vergelijkt met Damien valt meteen op dat zowel de muziek als de teksten bij Kurt veel harder en destructiever zijn.
Vaag kwamen herinneringen boven aan de periode van Kurts zelfmoord. Veel jongeren stapten als gevolg daarvan ook uit het leven. Dat gaf de nodige opschudding zoals eigenlijk alles wat Kurt deed. Hij had er wel zijn redenen voor denk ik...............
Voor de achterblijvers blijft het meestal een raadsel wat iemand die lijn van leven en dood doet overgaan. Wanhoop, ondragelijke pijn, gebrek aan liefde en aandacht? Als je Kurt zijn biografie leest, lijkt het er op dat hij al jong ontheemd raakte. Op zevenjarige leeftijd gingen zijn ouders uit elkaar. Die scheiding heeft hem weinig goeds gebracht. Uiteindelijk kreeg hij met zijn muziek wel de aandacht waar hij zo naar hunkerde maar toen was het al te laat. Te laat om nog een positieve invloed te hebben. Ik hoop voor Kurt dat hij gevonden heeft wat hij zocht, dat hij niet langer gekweld wordt door het leven.
Kurt: "If you die you're completly happy and your soul somewhere lives on. I'am not afraid of dying. Total peace after death, becoming someone else is the best hope I've got."
Bepaald geen vrolijke liedjes. Als je Kurt vergelijkt met Damien valt meteen op dat zowel de muziek als de teksten bij Kurt veel harder en destructiever zijn.
Vaag kwamen herinneringen boven aan de periode van Kurts zelfmoord. Veel jongeren stapten als gevolg daarvan ook uit het leven. Dat gaf de nodige opschudding zoals eigenlijk alles wat Kurt deed. Hij had er wel zijn redenen voor denk ik...............
Voor de achterblijvers blijft het meestal een raadsel wat iemand die lijn van leven en dood doet overgaan. Wanhoop, ondragelijke pijn, gebrek aan liefde en aandacht? Als je Kurt zijn biografie leest, lijkt het er op dat hij al jong ontheemd raakte. Op zevenjarige leeftijd gingen zijn ouders uit elkaar. Die scheiding heeft hem weinig goeds gebracht. Uiteindelijk kreeg hij met zijn muziek wel de aandacht waar hij zo naar hunkerde maar toen was het al te laat. Te laat om nog een positieve invloed te hebben. Ik hoop voor Kurt dat hij gevonden heeft wat hij zocht, dat hij niet langer gekweld wordt door het leven.
Kurt: "If you die you're completly happy and your soul somewhere lives on. I'am not afraid of dying. Total peace after death, becoming someone else is the best hope I've got."
Abonneren op:
Posts (Atom)