Ik weet het, het klinkt bejaard maar toch heb ik er soms ontzettend behoefte aan. Een middagdutje. Je ogen dicht en echt slapen. Vandaag, zondag, heb ik me er weer aan overgegeven. Om vier uur gleed ik weg. Vijf uur, ik hoorde op de radio het nieuwsbericht. Nog steeds lag ik in dezelfde houding, op mijn rechterzij en weer vielen mijn ogen dicht.
Ik was moe. Moe van het weekend. Gisteren ging ik met de trein naar Tilburg. Nou ja niks bijzonders toch. Voordat ik instapte op Amsterdam CS begreep ik dat deze tocht niet zonder hindernissen was. Vanaf' s' Hertogenbosch ging de reis per touringbus verder naar Tilburg. De rit was niet onaangenaam. Langs de oude weg, de N65, reden we naar Tilburg. Onderweg mijmerde ik over vroeger en maakte plannen voor de toekomst. Wat als ik nu eens mijn baan opzeg en een paar maanden door Amerika ga trekken?
Eindeloos lange busritten, van oost naar west. Ondertussen zag ik rechts en links van mij bomen. Het viel mij op dat ze tegenwoordig veel bomen kweken in Brabant. Niks geen vieze varkensstallen. Het handelsmerk van modern Brabant. Gelukkig hebben ze ook die weggetjes omzoomd door oude bomen gespaard. Als iets leuk is, dan is het wel over zo'n weggetje fietsen.
Verder verliep de dag idyllisch. Bij het station in Tilburg werd ik opgehaald door B, een vriend uit mijn studententijd, en gingen we naar zijn atelier. Na dit bezoek zou een middagdutje ook fijn geweest zijn. Maar ja dat kun je je gastheer niet aandoen. Dus dronken we wijn, aten we pasta met garnalensaus, en luisterden we naar Johnny Cash en Willy DeVille. En zo kwam het dat ik pas om twaalf uur weer thuis was en in m'n bedje kon duiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten