Het maakt me zo gelukkig, zo intens gelukkig. Wat ik met verf doe. Het is niet mooi en zeker niet artistiek. Maar het is wel verrukkelijk om te ervaren.
En zo verrassend. Ik begin met een paar vormen en kleuren.
Heb wel iets in mijn hoofd, denk erover hoe ik wil dat het er uit gaat zien.
Maar dan gebeurt het weer. De verf neemt het over en voert mij mee... naar de koele meren, waar verlossing is. Nee niet de stille wateren uit psalm 23. Hoe kom ik daar nou bij? Het schilderen brengt mij eerder in een aangename staat van opwinding.
Ja vanmiddag ben ik een gelukkig mens. Nu snap ik wel waarom mensen met psychische klachten aan het schilderen gezet worden. Een uitstekende therapie. Maar ook als je geen therapie nodig hebt, is het een bijzondere ervaring.
Hier wil ik het voor nu bij laten want zo meteen komt mijn vriend Bob Ross weer een masterclass geven. En dat wil ik niet missen!
