Muizen

Eindelijk. Ze zijn weg. De muizen die bivakkeerden op mijn zolder.
Twee jaar geleden begon de ellende. Ik was net verhuisd.
Soms hoorde ik een doffe plof op het plafond gevolgd door een razendsnel getrippel. Ik schrok me wezenloos. Nooit eerder meegemaakt. Ja wel als klein kind tijdens logeerpartijtjes bij mijn twee oud tantes. En bang dat ik dan was. Hoorde ze ritselen en razen achter de muur naast mijn bed. Rechtop zat ik. Om mijn angst te bezweren ging ik liedjes zingen.
Ik vermoed dat deze oude angst weer wakker geworden is. Midden in de nacht knagend ongedierte boven je hoofd is geen pretje. Om maar te zwijgen van de gedachte aan de schade die die krengen aanrichten.
Maar nu heb ik ze eronder. Het heeft lang geduurd en veel moeite gekost. Eerst zelf geprobeerd met korrels van de doe het zelfwinkel de beesten het zwijgen op te leggen. Dat hielp even, ik vond een paar dooie muizen. Het voordeel van die korrels is dat ze helemaal uitdrogen. In feite bloeden ze dood door het bloedverdunnend middel dat erin zit. Dus ze gaan niet stinken, das toch mooi meegenomen. Nee dat is niet zielig, dan moeten ze maar ergens gaan wonen en mij niet lastig komen vallen.

Toen mijn acties niet het gewenste resultaat opleverden, heb ik mij tot de daartoe geëigende instanties gewend. De gemeente en de GGD, als ook de verhuurder van de woning. Maar steeds nul op het rekest. Tegenwoordig doen ze daar niet meer aan mee, aan ongediertebestrijding. Ja ik kreeg het telefoonnummer van een bedrijfje uit Hoorn dat ongedierte bestrijdt. Dus die ingeschakeld. Na mijn belletje kwam er dezelfde week een man langs die mijn zolder grondig inspecteerde. Na het plaatsen van een aantal doosjes met alweer korrels liet hij mij achter in de overtuiging dat het nu snel afgelopen zou zijn. Maar niet nadat hij mij gewaarschuwd had dat ik alle kieren en openingen waar ze door naar binnen kunnen glippen moest afdichten. Wist de man wel wat hij daar opperde? Dat was schier onbegonnen werk in dit pand. Ik zou niet weten waar te beginnen. Na drie weken meldde hij zich weer met de vraag of ik al veranderingen bemerkt had. Nou niet echt, meneer. Dus hij naar boven om de doosjes in ogenschouw te nemen. Hij was niet ontevreden. De muizen hadden er van gegeten. Maar verder waren er geen lijken te bekennen. De doosjes werden a raison van 50 euro bijgevuld en hij ging weer. Tja dacht ik dat kan ik zelf ook wel die doosje bijvullen. Alleen had ik niet zulke giftige korreltjes als meneer. Kijk en daar zit nou net de crux in dit verhaal. Het draait allemaal om de mate van giftigheid. Via Internet kwam ik er achter dat alleen het vliesje van de haverkorrels gif bevat. En verdomd je vraagt je af hoe ze het weten die krengen maar ze laten dus die buitenkant liggen. Zwaarder geschut was nodig want de in wanhoop geplaatste muizenvallen wisten ze feilloos te ontwijken. En de door de verhuurder geplaatste muizenroosters aan de buitengevel hielpen ook niet afdoende. Zo langzamerhand was ik ten einde raad. Als die beesten niet weg gaan dan ga ik zelf verhuizen dacht ik ontredderd. Een firma uit Aalsmeer bracht toen uitkomst met een middel dat alleen door mensen met een vakdiploma ongediertebescrijding gebruikt mag worden. Dus ik flux mijn diploma geshowd en naar huis met een grote bus nieuwe ja wel korrels. En ik weet niet wat er sindsdien gebeurt is maar ik heb geen last meer van muizen.