Vandaag lees ik in PS van de week over twee mannen die een kindje geadopteerd hebben.
Niks bijzonders zul je denken. Komt vaker voor. Moet kunnen.
In een split second flitst het door mijn hoofd dat ik dat eigenlijk niks vind.
Twee mannendie samen een kind opvoeden.
Die gedachte vraagt om nader onderzoek.
Dat kun je niet zomaar vinden. En dat klopt, ik vind het ook niet zomaar.
Twee mannen hebben het moeilijker om hun kinderwens in vervulling te laten gaan dan twee vrouwen. Dat moge duidelijk zijn. Hoe moeilijk kan het zijn om wat zaad bij elkaar te sprokkelen? Toch niet zo moeilijk als een baarmoeder vinden lijkt mij. Blijft over de optie om te adopteren. Die mogelijkheid hebben deze mannen aangegrepen.
Ik ken mannen die samen een kind opvoeden. Paul de Leeuw bijvoorbeeld. Alleen heb ik geen informatie over hoe dat gaat. Effe denken welke mannen ken ik nog meer die samen kinderen hebben. Ai dat zijn er niet zoveel. Met pijn en moeite kan ik me een paar voor de geest halen. Ik ken wel twee handen vol homo mannen maar die hebben geen kinderen.
Mijn flits wordt dus niet gevoed door praktijkvoorbeelden. Maar vanuit mijn ervaring met hetero mannen denk ik, niet doen, twee mannen en een kind. Waarom niet?
Nou heel simpel eigenlijk: omdat mannen te weinig aandacht en liefde kunnen opbrengen om een opgroeiend kind te geven wat het nodig heeft. Maar dat is niet zo erg want in combinatie met een vrouw bakken ze er meestal wel iets van. Het is niet zo dat ze het helemaal niet kunnen, dat wil ik ook niet beweren. Het zijn competenties die de meeste hetero mannen in mijn ogen niet voldoende ontwikkeld hebben. Vooral waar het aankomt op je inleven in de behoefte van je kind en daar aan voldoen. Mannen zijn zelf net kinderen, alles draait om hen. Of zou dat bij homo mannen anders zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten