Helaas kan ik niet aan deze kwalificaties voldoen. Net zo min kunnen Evana, Emma en Edyta de hoofpersonages uit Zo begint het, dat. Zoals beloofd houd ik je op de hoogte van mijn leeservaringen. Ik kan je vertellen dat ik het boek inmiddels uitgelezen heb. Evana worstelt met haar gevoelens. Ze is net moeder geworden maar de vader van haar kind verblijft in de gevangenis. Dus staat ze er alleen voor, hoewel ze wel hulp krijgt van de moeder van haar vriend. Erger worstelt ze met een schuldgevoel over het gedrag van de hond die zij als jong meisje onder haar hoede had in het asiel. Deze hond heeft namelijk een baby doodgebeten. Ook de moeder van deze baby, Emma, speelt een rol in het verhaal. In een strak tempo wisselt Jan van Mersbergen de fragmenten van Evana, Emma en Edyta af. Edyta is de vrouw die de man verzorgt die de hond uit het asiel haalde en africhtte. Waar ging het fout met de hond? En komt het nog goed? Korte afgemeten zinnen. Het is duidelijk de schrijver wil geen emotie toelaten. We moeten zelf onze conclusies trekken. Jan van Mersbergen suggereert veel en laat steeds doorschemeren dat het verhaal niet goed af gaat lopen. Toch valt dat uiteindelijk wel mee. Aan het eind komen we niet te weten hoe het met Evana , haar vriend en baby afloopt, Edyta gaat terug naar Polen waar haar dochtertje woont, de hond wordt afgemaakt en Emma leeft verder. Naar mijn smaak bloedt het verhaal een beetje dood. Ik weet niet goed wat ik er mee moet.......
Ik ben onder de indruk van de stijl en verteltrant van van Mersbergen en wil ook zeker meer lezen van hem. Toch ben ik ook een beetje teleurgesteld omdat er niet een echte climax komt. Ach, wat ben ik toch bevooroordeeld. Natuurlijk hoeft die verwachting niet ingelost te worden, maar toch. Het blijft een beetje zeuren in mijn hoofd. Net als een sollicitatiegesprek wat niet goed verloopt en uitmondt in een afwijzing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten