Brei geschiedenis

Insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Recht en averecht. Lang geleden, in de eerste klas van de lagere school om precies te zijn, heb ik met veel moeite deze stappen onder de knie gekregen. En ik ben er nog blij om. Want nu kan ik breien. In de tussenliggende jaren heb ik vele breisels geproduceerd. Enorme truien in de jaren zeventig. Daar kon je in wonen maar dat was in die tijd heel normaal. Ik heb trouwens lang een voorliefde gehad voor grote truien. Die camoufleren zo aardig je figuur. Niet dat ik dat toen nodig had want slank en niets te verbergen.
Breien was iets wat er bij hoorde. Je deed het overal, op school, in het café, in de kantine van de sportclub, in de trein. Begin jaren tachtig ging ik samenwonen in een studentenhuis. Naast ons woonden nog meer studenten met wie wij innig contact onderhielden. En je snapt het al, daar werd ook gebreid. Als we op maandagavond gezamenlijk naar Remie, het buurtcafé op de hoek gingen, lieten we de breisels niet thuis liggen. In het café werd tussen het biljarten en bierdrinken, verder gebreid.

Later heb ik zoals dat vaak gaat, de techniek verfijnd. Na de streepjes kwamen de figuren en ajour, weer later de kabel en het rondbreien. Alles beheers ik behalve het breien van sokken. Dat is toch echt voor de diehards onder ons. Ik zal hier verder niet op de details ingaan maar het is moeilijk, neem dat van mij aan.
Mutsen zijn trouwens ook niet gemakkelijk. Bij mij ontaardt het meestal in een vreemdsoortige tulband van wol. Geen gezicht. Dus daar ben ik mee opgehouden. En niet alleen met mutsen, op een gegeven moment heb ik het breien er helemaal aan gegeven. Lange jaren kon het mij niet meer bekoren maar vorig jaar kreeg ik plots weer aandrang. Dus ging ik op zoek naar nieuwe mogelijkheden en dan is Internet je vriend. Ik ontdekte dat breien weer helemaal hip is. Een trui of vest was wat te veel van het goede. Ik wilde het wel breien maar zag mezelf niet direkt rondlopen in zo'n zelfgebreid geval. Een poncho dan maar. Uiteindelijk werd het een stola. Ja, ja een stola en niet zo maar een. Het garen dat ik bestelde was een mix van zijde en wol. Prachtig. Maar duur. Het bijbehorende patroon was echter niet te ontcijferen dus flux zelf iets bedacht. Met naalden nummer zeven schoot ik lekker op. Toen het werkstuk af was, had ik de smaak weer helemaal te pakken. Diverse gestreepte sjaaltjes volgden. Heerlijk ontspannend om zo bezig te zijn.
In het najaar besloot ik een mooie sjaal voor Eva te beginnen. Het werd winter maar de sjaal stond nog op de naalden. Lente, het breiwerk belandde in de kast. In de zomer werd het naar boven verbannen zodat het niet in de weg lag. Toen de blaadjes van de bomen dwarrelden, dacht ik nu, nu moet het gebeuren maar ik deed niets. Steeds een ander smoesje verzinnend om het moment uit te stellen. Maar vandaag heb ik eindelijk de pennen weer ter hand genomen. Om Eva straks op Schiphol te kunnen verwelkomen met een warme wollen sjaal.
Daarna zien we verder.

Dikke jongen

Uitgeput laat ik mij boven op de dikke jongen vallen.
Hij protesteert niet.
Nooit.
Hij neemt alles voor lief.
Hij is er altijd als ik hem nodig heb.
Hij is ideaal.

Vandaag kan ik niet zonder hem.
Net als al die andere dagen.
Hij ligt op mij te wachten
en wordt niet ongeduldig.
Hij steunt mij.
Hij is ideaal.

Hoewel sinds hij in mijn leven is
is hij een heel stuk dunner geworden.
Hij heeft het zwaar
maar dat deert hem niet.
Hij geeft zich helemaal
en wordt nooit saai.
Hij is ideaal.

Liggend op de dikke jongen
denk ik aan de dongel.

Nog vier nachtjes

... slapen. En dan is het Kerstmis. Ik ben er helemaal klaar voor. De boom staat, opgetuigd en wel. De cadeautjes liggen er onder. Het menu van de dag zit in mijn hoofd. Nu alleen nog de boodschappen. Daar heb ik echt enorm veel zin in. In een drukke supermarkt met een karretje manoeuvreren tussen al die andere karretjes. Het duurt minstens tien tellen voordat je kunt pakken wat je nodig hebt omdat er nog vijf andere mensen staan te graaien in dezelfde bak. Oh ergernis nummer uno. En als je dan eindelijk bij de kassa staat, ben je natuurlijk nog wat vergeten. Nee dat is te cliché. Dat gebeurt mij nooit, zo georganiseerd als ik ben. Zonder boodschappenlijstje kom je mij niet tegen in de Deen. Waar moet dat heen, dat is even voor het rijm.
Het dessert dit jaar heeft de aanlokkelijke naam 'hemelse modder'. Het is een oud familierecept. Veel pure chocolade, het liefst Cote d'Or. Stijfgeslagen eiwitten en slagroom, vermengd met de nodige suiker. Je kunt je voorstellen hoe hemels dat wordt. Het enige dat mij zorgen baart zijn de ei dooiers die in dit gerecht rauw verwerkt worden. Voel je de bui al hangen. Salmonella ligt bij mij Eerste Kerstdag op de loer. Daar moet ik dus iets op bedenken zodat ik niemand vergiftig. Want dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn van dit gezellige samenzijn. Om nog maar te zwijgen van het chagrijn dat ik er zelf van zou hebben.

Kerstboom perikelen

Hoera hij staat. De kerstboom.
Dit jaar was ik niet te laat met de aanschaf van de groene boom voor in de huiskamer.
Vorig jaar stad en land afgebeld om nog een exemplaar op de kop te tikken. Zo ver heb ik het deze keer niet laten komen. Vanochtend ging ik vergezeld van Alex, mijn immer kritische kerstboom kenner naar 't oude stadje zoals wij de kern van Monnickendam noemen. Daar stuitten wij al snel op een aanbiddelijk boompje. Dus niet langer gewacht en overgegaan tot de aanschaf. En ons geluk kon niet meer stuk, ze wilden het geval gratis thuis komen bezorgen. Zo kwam hij dus in mijn huiskamer.
Wat wil ik nog meer.
Nou dat ie recht in de pot staat bijvoorbeeld.
Dit is echt geen gezicht, zo scheef als ie er bij hangt.
Achterdochtig als ik ben verdenk ik de winkel er van mij toch de boom geleverd te hebben die wij daar niet uitkozen omdat ie zo scheef stond. Deze heeft ook een heel andere kleur dan die we vanochtend uitzochten. mm wat nu?
Heel veel keuze heb ik niet. Hij staat nu hier en ik kan moeilijk naar de shop teruggaan en beweren dat dit niet de boom is die ik uitgezocht heb. Dus zal ik een andere oplossing moeten bedenken om hem enigszins rechter te krijgen. Ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren totdat ik definitief besluit over te stappen op een kunstboom. Maar hij ruikt verrukkelijk, kijk en dat mis je dan weer met zo'n plastic ding. Want ergeren kun je je ook met het opzetten van een kunstboom heb ik ontdekt.

Swaffelen II

Swaffel--swaffelde--geswaffeld
Gekozen tot woord van het jaar!

Toch jammer dat vrouwen niet kunnen swaffelen.

Vampieren

Zondagavond, gordijnen dicht, tv aan, licht gedempt, niet storen. Sinds kort zit ik op zondagavond weer aan de buis gekluisterd. En dat is niet omdat ik niet zonder Studio Sport kan. Nee, er is een nieuwe serie uit de US met een vampier in de hoofrol. Ik ben dol op vampieren. Ze hebben iets mysterieus. Het kan niet, vampieren bestaan niet. Maar toch als je er bij stilstaat, ze zijn op de eerste plaats onsterfelijk. Dat hebben ze gemeen met engelen. En dat element wordt in de verhalen ruimschoots uitgebuit.
Maar ze zijn ook scary. Kan niet missen. Wezens die leven van menselijk bloed.
Ach het komt allemaal terug in maar eigenlijk ben ik hooked vanwege het drama, een onmogelijke liefde tussen vampier en meisje.
Geef mij maar verhalen over onmogelijke liefdes. Daar kun je mij midden in de nacht voor wakker maken.
Kijken dus op zondagavond, Moonlight om 21.30 uur Net 5.

Meeps

Watte? Nou meeps. Hoezo, wat bedoel je? Dat rare woord ken ik niet.
Een meeps meisje. Ik voel me wat meeps. Ja da's vreemd hè. Meeps gebruiken wij niet meer. Een woord uit vervlogen tijden. Wanneer was het wel in zwang, meeps? Nou ik denk zo in de 17e eeuw. De tijd van Vondel, Hooft, Huygens en Bredero.

'Mijn lief, mijn lief, mijn lief; soo sprack mijn lief mij toe,
Dewijl mijn lippen op haer lieve lipjes weiden'
Dit sonnet schreef Pieter Corneliszoon Hooft ooit voor zijn geliefde. Ah hoe schoon en ontroerend. T is altijd een van lievelingsgedichten geweest. Prachtig.
Toch vind ik veel teksten uit die tijd niet te pruimen. Waarom niet? Vooral vanwege de spelling die het ingewikkeld maakt om sommige teksten echt goed te begrijpen. Dat is jammer want zo gaat er veel moois verloren. Maar niet getreurd meestal is er wel ergens een bewerking te vinden in moderner Nederlands.
Door de eeuwen heen is niet alleen de spelling veranderd maar ook zijn woorden in de vergetelheid geraakt. Zoals bij meeps gebeurd is.
Een meeps meisje is een ziekelijk, zwak meisje.
Tis maar dat je het weet. T meepse meisje was altoos een beetje pips.

Mijn bron in deze was Vingers van marsepein van Rascha Peper.
"Met de dood van haar dochters had ze zich allang verzoend, maar nu moest dit meepse wichtje haar niet ontvallen."

Live goes easy on me

most of the time. Maar de laatste tijd niet zo heel erg.
Daarom wil ik vandaag de geneugten van het leven bezingen, hallelujah.
Een daarvan is onmiskenbaar, wijn.
Wijn je kunt er boeken over vol schrijven. Best saai eigenlijk.
Nee dan heb ik nu iets beters ontdekt, vodka.

Smaak zo puur en toch geraffineerd
Kleurloos maar onweerstaanbaar
Zacht maar overtuigend

Denk nu niet dat ik elke avond delirische drama's aan mijn toetsenbord ontlok.
Ik geef toe, ik ben een licht hysterisch typje, enige overdrijving is mij niet vreemd. En alcohol eist dan soms zijn tol, maar geloof me ik kan het wel aan.
cheers darling

Swaffelen

He he eindelijk, ik weet het. Nee dit wordt geen wrang stukje. Dit wordt een lichtvoetig vroijk intermezzo.
Swaffelen dus.
Kwam ik het woord al eerder tegen op Hyves: Souf swaffelt Alex.
Ik had geen idee wat het betekent. Durfde het ook niet te vragen. Ik voorvoelde blijkbaar toch een bepaalde betekenis die de ontvanger van de swaffel in verlegenheid zou brengen als ik er naar vroeg.
Maar nu, nu ben ik niet langer onwetend.
De Mare bracht uitkomst. Volgens dit Leidse Universiteits blad bestaat het woord al lang in de betekenis van heen en weer zwiepen. Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Swaffelen roept associaties op met heen en weer en met zwiepen. Mooi.
Maar, zo vervolgt de Mare, later kreeg het ook de seksuele betekenis “met de half-erecte penis ergens op slaan”.
Ai da's andere koek. Zie je het voor je Souf swaffelt Alex? Nou wil het geval dat ik beide persoonlijk ken en beste lezer ik kan je vertellen dat ze het niet letterlijk bedoelen die jongens, swaffelen.

Wrang

Wrang is niet bitter
Wrang is niet zout
Wrang is niet zuur

Cider is wrang
Wijn kan wrang zijn.
Wrang is die kruising van smaken die zo'n apart gevoel achterlaat.

Volgens het woordenboek betekent wrang, de mond samenwringend zuur.
Azijn is dus wrang.
Nou ja dat moet je dan zelf maar weten,
ik vind wrang niet zuur.

Wrang is de mix van spijt en teleurstelling,
van verloren illusie en gefnuikte ambitie.
Wrang is wachten op wat niet komen gaat.
Ja je wordt er niet echt vrolijk van,
eerder wrang!