Half

Voor sommige mensen is het glas half vol, voor andere half leeg.
Voor sommige mensen is het jaar half voorbij ......
Morgen is het 1 juli. En het jaar half voorbij. Ik kan er niets anders van maken.
Vandaag op de laatste dag van de eerste helft van het jaar zag ik een vrouw in de trein. Niks bijzonders toch. De vrouw zat bij het raam, ik stond in het gangpad op weg naar de uitgang. Als we CS Amsterdam binnenrijden, verzoekt de conducteur ons om uit te stappen en onze spullen mee te nemen. Waarom vraag ik mij af. Als ik nou een retourtje gekocht heb in Amersfoort en ik wil meteen terug? Waarom moet ik dan uitstappen in Amsterdam?
Waarschijnlijk omdat de schoonmakers even de prullenbakken leeg maken. Het slaat nergens op want als alle passagiers uitgestapt zijn, begint het instappen van de reizigers naar Amersfoort. Dat de trein daar nog pakweg 23 minuten blijft staan kan hen niet deren.
Maar dit terzijde.
De vrouw bij het raam probeerde wanhopig een snik te onderdrukken. Mijn belangstelling was meteen gewekt, zeker omdat er nog iemand naast haar zat. Blijkbaar waren ze vreemden voor elkaar deze vrouw en de medepassagier. Even dacht ik dat ze alleen haar neus ophaalde omdat ze verkouden was. Maar ze deed het nog twee keer en ondertussen keek ik naar haar gezicht. Het was duidelijk, ze was erg verdrietig.
Arme vrouw. Ik had meteen met haar te doen. Uit ervaring weet ik dat het niet meevalt om een treurige stemming in de trein te onderdrukken. Je schaamt je voor tranen, want in het openbaar huilen dat is not done. Tenzij je een goede reden hebt zoals Maxima tijdens de huwelijksplechtigheid of als ze haar tweede kind voor de eerste keer naar school brengt. Vond ik trouwens wel een beetje overdreven hoor, die traan die ze wegpinkte. Wat is het toch een toneelspeelster denk ik dan. Hoewel ze het overtuigend weet te brengen. Maar dit terzijde.
Sommige mensen worden overvallen door trieste gedachten en moeten dan huilen. Zo is het en niet anders. En ik vind dat we ze die gelegenheid moeten geven, in de trein of waar dan ook. Ik twijfelde of ik ik de vrouw aan zou spreken. Misschien kon ik haar helpen. Toch deed ik het niet. Zwak denk ik nu. Had ik het maar wel gedaan. En niet zo half.