Caesarion

Kleine Caesar. Alleen de titel al doet mijn hart smelten. Caesarion, het verkleinwoord van Caesar.

Een klein jaar geleden vroeg ik mij bezorgd af of het Tommy Wieringa zou lukken zijn succesvolle roman Joe Speedboot te evenaren met Caesarion. Ik was bang van niet. Daarom stelde ik het lezen steeds maar uit. Wilde niet teleurgesteld worden. Al lezend bleek snel het tegendeel. De auteur sleurt je vanaf het prille begin mee de diepte in en laat je niet meer los. Elke vergelijking met Joe Speedboot is overbodig. Maar als je zo'n boek schrijft is het risico aanwezig dat tout Nederland, van literaire recensent tot de eerste de beste leesclub lezeres, zich niet in kan houden en je eerdere prestatie de meetlat wordt.

"Lezen is een liefdesrelatie en het doet er niet toe op wie je verliefd wordt, je wordt verliefd omdat hij of zij iets voor jou betekent," ik citeer thrillerauteur R.J. Ellory (nog nooit iets van gelezen trouwens) in de Volkskrant van zaterdag 3 april. En zo is het maar net. Bij het lezen van Caesarion had ik een dergelijk ervaring. Het is alsof je deel wordt van het verhaal, van het leven van de personages. Dat de auteur zich daarbij uitput in vindingrijke metaforen is meegenomen maar het is toch vooral het verhaal wat maakt dat je verder wilt lezen. Met elke bladzijde sla je een hoek om. De plot van deze roman is verrassend, vooral als je geen recensies gelezen hebt. Ik prijs mij daar gelukkig om want enkele verhaalwendingen waren dan vroegtijdig in de kiem gesmoord.

Het mooie van Tommy Wieringa vind ik dat hij je, net als je denkt nu wordt het erg staccato, meevoert in enkele zwierige zinnen en je laat weten dat hij het metier echt wel beheerst. En dat niet alleen, hij weet ook je sympathie te wekken voor karakters die je in het echte leven niet tot je vrienden zou rekenen.

Terugkijkend constateer ik dat het Tommy Wieringa gelukt is mij te verleiden om verliefd te worden. Oordeel zelf en laat je ook verleiden.