Vergissing

Gisteravond kwam ik tot de ontdekking dat ik mij vergist heb. We kunnen het wel. Een goede drama serie maken in Nederland. Ik zat een beetje te zappen na Bonje met de buren op RTL4. Want het volgende programma, Het zesde zintuig, verdiende mijn aandacht niet meer. Zodoende belandde ik midden in een aflevering van Bloedverwanten, een dramaserie van de AVRO. Ik was meteen geboeid. Weliswaar kwam het neusje van de vaderlandse acteerzalm langs, dus dan mag je wat verwachten. Ik denk aan een Derk de Lint en die vrouw die ook in de advocatenserie Keizer en de Boer speelde. Ook Victoria Koblenko zag ik niet onverdienstelijk acteren. Maar ook de verhaallijnen, de dialogen en de enscenering waren interessant. Zo zeer zelfs dat ik volgende week weer ga kijken. Pikant detail, een relatie van een broer met zijn halfzus. Nu bijna alle taboes in Nederland doorbroken zijn, gaan we weer een stapje verder. Verder nog een jongeman, Martijn, die het voortdurend met oudere vrouwen aanlegt. Zegt oudere vrouw tegen jonge lover: "Ik vind het heerlijk dat je zo je best doet maar het verandert niks aan wat ik heb besloten. Dat je dat weet. Lieve Martijn ik ben namelijk niet echt een vrouw voor jou, ik ben een stadium. Een experiment of zoiets. net als Elisabeth." En dan kedeng worden er een paar rake klappen uitgedeeld waarna Martijn afdruipt, zich gaat bezatten en uit balorigheid een auto onderpist. Donderdagavond is voorlopig weer een leuke televisieavond geworden.