Een gedenkwaardige dag, woensdag 31 maart 2010. Opboksend tegen een straffe wind, fietste ik vandaag naar Overleek om een partijtje hout te bestellen voor een schutting achter in mijn tuin. Onderweg bijna in de sloot gewaaid. Weer thuis heb ik met de moed der wanhopigen de restanten van een eeuwenoude heg uit de grond gerukt. Breekt de buts in tweeën. Voor de goede verstaander, je hebt batsen en butsen.
[terwijl ik dit schrijf, zemelt Willy op mijn computer dat ie so strong out is on heroin. Ja Willy, dat heb je zelf gedaan. Je had ook bij tijds de buts ter hand kunnen nemen. Werkt erg goed tegen verslavingen. Fysieke inspanning is de beste remedie tegen dit- en andersoortige probleempjes.]
Na dit gezwoeg, zeeg ik met een glaasje wijn neer op de bank. Al die extra ingeademde zuurstof, deed mij goed. Ik kreeg een inspirerend idee. Als ik nu eens een beukenhaag plant in plaats van een houten schutting? Een geweldig plan toch? Toegevend aan de verleiding om een cd van Willy af te luisteren, steeg de alcohol mij al snel naar het hoofd en liepen de tranen over mijn wangen.
Mijn hart blijft in jouw hand Willy.
1 opmerking:
José, gaat het nog over de rijtjestuin in Monnickendam of ben je inmiddels een volkstuintje begonnen? Ik luister de laatste weken ook weer graag naar vertolkers van het tragische lied, zoals Johnny Cash en Nick Cave. Nee, haalt het niet bij Willie.
Een reactie posten