Beloofd

Belofte maakt schuld, dat zeiden mijn ouders vroeger al. Tja en ik heb beloofd een vrolijke blog te schrijven over een beesie. Je weet wel de AH gadget van dit WK. Albert wist ons een tijdje in spanning te houden. Alle andere supermarktketens hadden hun WK speeltje al lang gepresenteerd toen Albert met beesie op de proppen kwam. Een langwerpige uitvoering van de wuppie dacht ik bij de eerste tv reclame. Geen spectaculaire vondst. Tot ik vorige week op het station in Hilversum met the real thing werd geconfronteerd. Om half zeven 's avonds arriveerde ik met de automobiel vanuit Ermelo te Hilversum, alwaar ik de trein naar Amsterdam ging nemen. Hongerig na een lange vergadering besloot ik de AH to go te plunderen. Ik kom dan altijd in de verleiding om een zak chips te kopen of een andere vette hap. Maar niet deze keer. Uiteindelijk werd het een bakje fruitsalade, heel gezondheidskundig verantwoord. Vroeg de jongeman die mijn geld in ontvangt nam of ik een beesie wilde. Wat zeg je, antwoordde ik verbaasd. Of ik een beesie wilde. Nou ja vooruit dan, waarom niet dacht ik en kreeg een rood ding in mijn handen gedrukt. Het voelde heel erg zacht. En toen gebeurde het. Ik vond het leuk. Waarom kan ik niet uitleggen, maar het heeft waarschijnlijk te maken met de zachtheid van het ding. Een gevoel van blijdschap overviel mij terwijl ik naar het perron liep met mijn bakje fruit en beesie. De trein van 18.41 uur had een vertraging van ruim 10 minuten maar humeur bleef dankzij beesie goed.

Een vrolijke vertelling toch, beste lezer?
En dat terwijl ik in veel beter ben in het droevige compartiment.

Sad and deep

Hier heb ik eigenlijk niks meer aan toe te voegen behalve dit:

Welcome to the canteen.

Chris Wood speelt trouwens heel verdienstelijk dwarsfluit. Ook te horen op Mourning sad morning van Free.

O o wat een droefheid op een stokje weer. Volgende keer zal ik jullie verblijden met een vrolijke verhaal over een beessie.

Terugblik

Kunstinzicht in de zin van land in zicht of inzicht in kunst. Ik denk het eerste. Marken was dit weekend bereikbaar met de boot waardoor je van de Gouwzee kunst in zicht kreeg. maar laten we de tweede interpretatie ook niet meteen uitsluiten. Misschien was het de intentie van de organisatoren de bezoekers inzicht in kunst te verschaffen.

De opzet van deze kunstroute week af van de gebruikelijke doordat de exposanten over het eiland zwierven en de kijker op zoek ging. Ook in dat opzicht was de titel toepasselijk dus.
Of de intentie om inzicht te krijgen in kunst geslaagd is, weet ik niet. Het waren in ieder geval geen museumstukken die tentoongesteld werden. Dat is wel vaker het geval bij kunst kijk routes. Over het algemeen kom je redelijk onbekende kunstenaars tegen. Dat moet je incalculeren. Het gaat om de totale ervaring. Genieten van mooie of minder mooie maar toch verrassende objecten, installaties, schilderijen. De omgeving, de sfeer en de mensen doen de rest. Vooral de omgeving en de mensen spelen een grote rol heb ik ontdekt. Bij de kunstzesdaagse in Heiloo vorig jaar kende ik niemand en ook de omgeving was onbekend. Dat was aanzienlijk minder leuk dan de kunst kijk route in Monnickendam of Kunstinzicht op Marken.

De kunst op Marken was licht, luchtig en veelvormig. Vooral de vissenhuiden van Hélène Min, de bamboe ontwerpen van Maria Blaisse en het werk van Linda Meulenhoff spraken mij aan.

Incarnatie

Zondag 6 juni


Nietsvermoedend stond ik in de haven op Marken een beetje rond te kijken bij Kunstinzicht. Plotsklaps zag ik een man lopen met lang zwart haar. Niks bijzonders ware het niet dat de man bijkans een incarnatie van Willy DeVille was. Hetzelfde lange zwarte haar, geverfd, en dezelfde snor, alleen het sikje ontbrak. Ik was perplex, zo sprekend leek de man op Willy.

Het was werkelijk fascinerend om te zien. Zou hij dit met opzet gedaan hebben, schoot het door mij heen. In een split second overwoog ik de man te vragen of hij Willy DeVille kende. Ik kon mij niet voorstellen dat dat niet zo was. Hoewel hij verder qua kleding geen overeenkomsten vertoonde met wijlen de muzikant, straalde hij op een andere manier een sterke gelijkenis uit. Ik kan niet verklaren waarom maar die indruk had ik.

Ik twijfelde en toen was het moment voorbij. Hij draaide zich om en liep terug in de richting waar hij vandaan kwam. Nog voordat ik een foto van hem had kunnen maken. Helaas anders had ik deze als bewijs bij deze blog kunnen voegen. Maar wie weet loop ik hem nog een keer tegen het lijf in Monnickendam.

Ik vervolgde ook mijn weg maar het voorval zette mij wel aan het denken. Een Willy DeVille lookalike is toch niet wat ik verwacht. Bij andere artiesten zoals Elvis Presley of Michael Jackson, kijk ik er niet vreemd van op. Maar bij Willy, nee daar past dat fenomeen voor mij niet bij.

Zomer

De zomer barst met veel geweld los. En dan bedoel ik niet alleen het mooie weer! Zojuist vond ik in mijn tuin een gemolde duif. Terwijl ik de explosieve groei van de wisteria aan het bestuderen was, viel mijn oog op een bos veren. Bij nadere beschouwing bleek het een stuk van een vleugel te zijn. Verbouwereerd stond ik met dit duivenonderdeel in mijn hand toen mijn oog viel op de kop van het beestje. Ach get, dat lag daar zo maar, afgerukt. Verder vond ik nog de restanten van de andere vleugel. Altoos begaan met het lot der dieren, heb ik de kop begraven en de stukken vleugel in de grijze container gekieperd.

Ik vermoed dat een van de poezen die mijn tuin frequenteren de schuldige is. De natuur is hard. Gelukkig is het dit keer geen jong konijntje dat uit zijn hok geroofd wordt door een slinkse kat. Ik word nog kwaad als ik aan dat voorval van enkele jaren geleden terug denk. Toen werd een van de twee jonge konijnen die we hadden door een kat gekild en later door de eigenares teruggebracht gewikkeld in een theedoek. Ja daar hadden we wat aan. Houd die ellendige kat van je maar binnen.
Bah wat heb ik een hekel aan die moordlustige beesten. Gr, gr..

Nieuw!

Deze kende ik nog niet.
Geen herinneringen maar toch mooi.
Hier word je weemoedig van..



Zachtjes wegglijden in zoete dromen.

Sunday morning I rise
And I stand to face a new dawn
Sunday morning a new day is born
Such a long way to go
And so little time to get there
Such a long way to go
But I want you to remember
All the love we used to know
Think of me sometimes
My love.
Morning morning, sad day
Ah! Ah! Ah! Ah!
Morning morning, sad day
Ah! Ah! Ah! Ah!
In the evening I sit
And my thoughts they turn to you
In the evening I think of my home
And I need you to remember
All the love we used to know
Think of me sometimes
My love
Morning morning, sad day
Ah! Ah! Ah! Ah!
Morning morning, sad day
Ah! Ah! Ah! Ah!
Mmmmm....

More lyrics: http://www.lyricsmode.com/lyrics/f/free/#share