Het is kwart voor een vanmiddag als ik de Telegraaf opensla. Ik zit bij de kapper te wachten tot ik aan de beurt ben. 'Natalee snoof cocaïne en viel van het balkon" schreeuwt de kop van het artikel. Wat is dit, waar gaat dit over? Dan blijkt Joran weer een nieuwe bekentenis afgelegd te hebben. En je kent de Telegraaf, die is niet flauw als het om zulke zaken gaat. Ze hebben het ook deze keer weer groots aangepakt. De halve voorpagina is gewijd aan het verhaal van Joran. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn afkeer van sensatiezucht. Nou ja als ik eerlijk ben, houd ik ook wel van een beetje sensatie. Begrijp me niet verkeerd, ik lees zelden de Telegraaf. Hoewel ik er vandaag achter kwam dat het geen slechte krant is. Ja je leest het goed, het is geen slechte krant.
Na het het enorme televisie succes twee jaar geleden, waarbij Joran ons wilde laten geloven dat hij wel betrokken was bij de dood van Natalee maar er verder niks mee te maken had, is het een beetje stil geworden. Het bleef wel en beetje rondzingen in mijn hoofd. Al daarvoor zelfs. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het kon dat een meisje verdween zonder een spoor achter te laten. Zeker als ze vanaf het strand in zee gedumpt was. Dan maak je mij niet wijs dat er geen sporen zijn. Ook de huidige versie van Joran roept weer allerlei vraagtekens op. Waarom zijn van de gebeurtenissen zoals hij ze nu presenteert geen sporen gevonden. Misschien kijk ik teveel CSI, maar ik geloof er geen bal van dat er niks gevonden is.
Wat heeft dit nu allemaal te maken met Sven? Sven heeft toch geen meisje in zee of een moeras gedumpt? Wat was het nou Joran? Klopt, maar Sven ging wel de verkeerde kant op deze week. Ook een drama en wie was er nou fout? Joran of Sven? O nee Sven of Gerard? Of was het Peter? Volg je me nog? En dan is er nog Madeleine, die is ook nooit terug gevonden. Zoals gewoonlijk weer meer vragen dan antwoorden!
vrijdag 26 februari 2010
maandag 8 februari 2010
Vandaag II
The skies they were ashen and sober;
The leaves they were crisped and sere -
.........
Many thanks to Jeff Buckley for giving me such joy.
......
And I said: "What is written, sweet sister,
On the door of this legended tomb?"
She replied: "Ulalume -Ulalume -
'Tis the vault of thy lost Ulalume!"
Then my heart it grew ashen and sober
As the leaves that were crisped and sere -
As the leaves that were withering and sere;
And I cried: "It was surely October
On this very night of last year
That I journeyed -I journeyed down here! -
That I brought a dread burden down here -
On this night of all nights in the year,
Ah, what demon hath tempted me here?
Well I know, now, this dim lake of Auber -
This misty mid region of Weir -
Well I know, now, this dank tarn of Auber,
This ghoul-haunted woodland of Weir."
Literature Network » Edgar Allan Poe » Ulalume
The leaves they were crisped and sere -
.........
Many thanks to Jeff Buckley for giving me such joy.
......
And I said: "What is written, sweet sister,
On the door of this legended tomb?"
She replied: "Ulalume -Ulalume -
'Tis the vault of thy lost Ulalume!"
Then my heart it grew ashen and sober
As the leaves that were crisped and sere -
As the leaves that were withering and sere;
And I cried: "It was surely October
On this very night of last year
That I journeyed -I journeyed down here! -
That I brought a dread burden down here -
On this night of all nights in the year,
Ah, what demon hath tempted me here?
Well I know, now, this dim lake of Auber -
This misty mid region of Weir -
Well I know, now, this dank tarn of Auber,
This ghoul-haunted woodland of Weir."
Literature Network » Edgar Allan Poe » Ulalume
Vandaag
Vandaag was weer zo'n dag, grijs en griezelig.
Zo'n dag dat ik dacht waar zijn die koele meren en stille wateren waar verlossing is.
Want mijn naam is Hedwig Marga de Fontayne.
Ik ben een Hollandse vrouw, maar met bloed van uitheemse voorouders...
en ik ben dus op zoek naar de koele meren uit psalm 23.
Ik ben geboren in het midden der negentiende eeuw, en opgegroeid in een Hollandse provincie-stad. Aldaar was klein vertier van handel of bedrijf, maar toch welvaart, want er woonden veel rijken in deftige huizen.
Ook mijn huis was groot en deftig, wellicht honderd jaar oud.
We hadden het niet slecht daar in die provinciestad maar toch ondanks de zorgenvrijheid van mijn jonge jaren, waarin noch ziekte, noch droef verlies, noch hardheid van mensen, noch kommer noch gebrek mijn levensgroei kneusden, kon ik toch aan deze jaren niet terugdenken, zonder telkenmale de kwade geur van saaiheid aan herinneringen met afschuw te hervinden.
Na een mislukt huwelijk, een postnatale psychose en morfineverslaving ben ik toch weer aardig opgekrabbeld en slijt mijn laatste dagen op het platteland waar ik zoveel gelukkige uren doorbracht.
P.S. voor degene die mij nog niet herkend hebben: ik ben de hoofdpersoon uit Frederik van Eedens Van de koele meren des doods.
Zo'n dag dat ik dacht waar zijn die koele meren en stille wateren waar verlossing is.
Want mijn naam is Hedwig Marga de Fontayne.
Ik ben een Hollandse vrouw, maar met bloed van uitheemse voorouders...
en ik ben dus op zoek naar de koele meren uit psalm 23.
Ik ben geboren in het midden der negentiende eeuw, en opgegroeid in een Hollandse provincie-stad. Aldaar was klein vertier van handel of bedrijf, maar toch welvaart, want er woonden veel rijken in deftige huizen.
Ook mijn huis was groot en deftig, wellicht honderd jaar oud.
We hadden het niet slecht daar in die provinciestad maar toch ondanks de zorgenvrijheid van mijn jonge jaren, waarin noch ziekte, noch droef verlies, noch hardheid van mensen, noch kommer noch gebrek mijn levensgroei kneusden, kon ik toch aan deze jaren niet terugdenken, zonder telkenmale de kwade geur van saaiheid aan herinneringen met afschuw te hervinden.
Na een mislukt huwelijk, een postnatale psychose en morfineverslaving ben ik toch weer aardig opgekrabbeld en slijt mijn laatste dagen op het platteland waar ik zoveel gelukkige uren doorbracht.
P.S. voor degene die mij nog niet herkend hebben: ik ben de hoofdpersoon uit Frederik van Eedens Van de koele meren des doods.
zondag 7 februari 2010
Brief aan Bob
Beste Bob,
Het spijt me dat ik de laatste zo weinig aandacht voor je heb. Maar je weet toch dat vroeger of later zal blijken dat ik echt van je hou. Nee ik ben je niet vergeten ook al lijkt het dat ik nog slechts oog heb voor Willy, romance, DeVille. Je weet Bob ik ben niet vies van een portie sehnsucht en spleen, maar je weet ook dat ik een groot hart heb. Dat is alom bekend. En Willy, de arme ziel, hij heeft het loodje gelegd. Niet langer kunnen wij genieten van zijn flamboyante verschijning en ravissante optreden.
Jij hebt hem toch persoonlijk gekend. Ik weet dat hij je in de jaren zestig weleens tegen het lijf liep in NY. Maar misschien is je dat toen niet opgevallen. Verder mag jij je gelukkig prijzen dat met de roem die je al vrij snel ten deel viel. Ook al wilde je daar op een gegeven moment niks van weten. Hoezo motorongeluk? Je bent gewoon een tijdje van het toneel verdwenen, geef het maar toe. Ach ik begrijp het wel. Je betaalt een hoge prijs voor roem. Daar kan Willy over mee praten. Hoewel hij zich ook vaak miskend en onbegrepen voelde. Hij was nogal controversieel. Sommigen beweren zelfs schizofreen maar dat vind ik te ver gaan. Hij was wel grillig maar dat kan ik wel waarderen. Willy was veelzijdig en liet zich niet in een hokje stoppen. In Amerika schijnt dat geen pré te zijn. Hij voelde zich in Europa meer op zijn plek en had ook meer succes met zijn mix van muziekstijlen. Ach Bob wat zal ik zeggen, hij verdient het toch gewoon. Mijn aandacht. Misschien wil je me bij gelegenheid eens meer vertellen over het leven van Willy. Hoe zat dat nou met Lisa? Ik weet dat hij met zijn stem vele vrouwenharten heeft veroverd, maar hij liet wel duidelijk weten dat zij de liefde van zijn leven was. Toch schijnt het dat hij haar verlaten heeft voor ene Nina en dat zij zich toen verhangen heeft. Kijk dat zijn van die zaken die mij bezig houden. Hoewel het verder niet ter zake doet natuurlijk. Het gaat tenslotte om de muziek.
Ik ga afsluiten Bob, je blijft altijd a true love of mine.
xx
b
Het spijt me dat ik de laatste zo weinig aandacht voor je heb. Maar je weet toch dat vroeger of later zal blijken dat ik echt van je hou. Nee ik ben je niet vergeten ook al lijkt het dat ik nog slechts oog heb voor Willy, romance, DeVille. Je weet Bob ik ben niet vies van een portie sehnsucht en spleen, maar je weet ook dat ik een groot hart heb. Dat is alom bekend. En Willy, de arme ziel, hij heeft het loodje gelegd. Niet langer kunnen wij genieten van zijn flamboyante verschijning en ravissante optreden.
Jij hebt hem toch persoonlijk gekend. Ik weet dat hij je in de jaren zestig weleens tegen het lijf liep in NY. Maar misschien is je dat toen niet opgevallen. Verder mag jij je gelukkig prijzen dat met de roem die je al vrij snel ten deel viel. Ook al wilde je daar op een gegeven moment niks van weten. Hoezo motorongeluk? Je bent gewoon een tijdje van het toneel verdwenen, geef het maar toe. Ach ik begrijp het wel. Je betaalt een hoge prijs voor roem. Daar kan Willy over mee praten. Hoewel hij zich ook vaak miskend en onbegrepen voelde. Hij was nogal controversieel. Sommigen beweren zelfs schizofreen maar dat vind ik te ver gaan. Hij was wel grillig maar dat kan ik wel waarderen. Willy was veelzijdig en liet zich niet in een hokje stoppen. In Amerika schijnt dat geen pré te zijn. Hij voelde zich in Europa meer op zijn plek en had ook meer succes met zijn mix van muziekstijlen. Ach Bob wat zal ik zeggen, hij verdient het toch gewoon. Mijn aandacht. Misschien wil je me bij gelegenheid eens meer vertellen over het leven van Willy. Hoe zat dat nou met Lisa? Ik weet dat hij met zijn stem vele vrouwenharten heeft veroverd, maar hij liet wel duidelijk weten dat zij de liefde van zijn leven was. Toch schijnt het dat hij haar verlaten heeft voor ene Nina en dat zij zich toen verhangen heeft. Kijk dat zijn van die zaken die mij bezig houden. Hoewel het verder niet ter zake doet natuurlijk. Het gaat tenslotte om de muziek.
Ik ga afsluiten Bob, je blijft altijd a true love of mine.
xx
b
vrijdag 5 februari 2010
Opus 96
Langzaam maar zeker nader ik de honderd. Vijfennegentig stukjes gingen aan dit opus vooraf. In september 2008 zette ik mijn eerste schreden op dit digitale pad. In het begin een beetje wankel zoals dat meestal gaat met de eerste stapjes. Daarna allengs vlotter maar niet zonder ups en downs. Zoals dat meestal gaat in het leven. Ook was ik niet altoos geinspireerd.
{intermezzo} Gaap..gaap nog even en je valt in slaap.
Vaak luisterde ik tijdens het schrijven van deze blogs naar een passend muziekje op youtube. Vandaag bijvoorbeeld word ik begeleid door David. Gray voor degene die het wil weten. Hij was in Utrecht deze week. Ik niet, Eva wel. Daarom wil ik Eva graag uitnodigen om haar impressie van het concert hier met ons te delen...........
Terwijl David zingt over een liefde die beter had kunnen blijven, kijk ik terug op al die brouwsels die hier de revue passeerden. Het was voor mezelf in ieder geval een manier om mijn gedachten een beetje te ordenen. Schrijven dwingt je om te focussen en niet weg te zeilen op de golven van je mijmeringen en dagdromen.
{intermezzo}Sail away with me honey, I put my heart in youre hand...
Het bloggen biedt mij ook de kans om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur van werk en de verwachtingen die mensen daar van mij hebben.
{intermezzo} Meet me on the other side...
Zo ga ik de honderd wel halen.
{intermezzo} Gaap..gaap nog even en je valt in slaap.
Vaak luisterde ik tijdens het schrijven van deze blogs naar een passend muziekje op youtube. Vandaag bijvoorbeeld word ik begeleid door David. Gray voor degene die het wil weten. Hij was in Utrecht deze week. Ik niet, Eva wel. Daarom wil ik Eva graag uitnodigen om haar impressie van het concert hier met ons te delen...........
Terwijl David zingt over een liefde die beter had kunnen blijven, kijk ik terug op al die brouwsels die hier de revue passeerden. Het was voor mezelf in ieder geval een manier om mijn gedachten een beetje te ordenen. Schrijven dwingt je om te focussen en niet weg te zeilen op de golven van je mijmeringen en dagdromen.
{intermezzo}Sail away with me honey, I put my heart in youre hand...
Het bloggen biedt mij ook de kans om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur van werk en de verwachtingen die mensen daar van mij hebben.
{intermezzo} Meet me on the other side...
Zo ga ik de honderd wel halen.
Abonneren op:
Posts (Atom)