Met deze originele titel debuteert Thomas Heerma van Voss. Negentien lentes jong. Alleen al zijn leeftijd dwingt respect af. Er zijn weinig leeftijdgenoten die hem kunnen evenaren.
Maanden keek ik uit naar de novelle over Mark Oldings, de hiphop recensent met principes. Niets werd mij onthuld, alleen dat de titel van het boek de Allestafel zou worden. Een intrigerende titel die van alles doet vermoeden. Bij het lezen wordt al snel duidelijk wat de Allestafel is. Ja, het is een echte tafel, geen mystiek symbool of zoiets.
Wat ik erg knap vind aan het boek is dat deze jongeman de aandacht van mij als lezer van begin tot eind weet vast te houden. Nergens kreeg ik de neiging, die mij als ervaren lezer steeds vaker overvalt, om enkele bladzijden over te slaan. Of sterker nog, elke keer als ik het boek ter hand neem, het op een willekeurige pagina open te slaan om daar een stukje te lezen. Zo voorspelbaar zijn veel auteurs. Maar niet Thomas Heerma van Voss. Toch zijn hier voor een debuterend auteur ook grote nadelen aan verbonden, realiseer ik mij. De verwachtingen zijn vanaf nu hoog gespannen. En kun je dat dan waar maken?
De spanning in het verhaal loopt geleidelijk op om te eindigen in een Roald Dahl achtige climax. Mark gaat weg en laat de lezer in het ongewisse over de afloop. Maar dat het niet goed komt is wel duidelijk. Ik hoop dat Thomas nog meer novelles en wellicht ook romans gaat schrijven. Op mij als lezer kan hij rekenen.
1 opmerking:
O mag ik hem een keer lenen?
Een reactie posten