ben ik nog steeds onder de indruk van Astral Weeks. In die mysterieuze tijdsspanne tussen zomer en herfst in 1976 raakte ik bedwelmd door Beside You, Cypres Avenue, The way young lovers do, Madame George. Die periode dat de zomer over zijn hoogtepunt heen is. De zon wegglipt in nevelige vergezichten maar de bladeren nog rotsvast aan de bomen zitten. Als ik nu weer naar deze fenomenale plaat, inmiddels cd, van Van Morrison luister, overvalt mij datzelfde gevoel. Ik zou bijna zeggen deze muziek is tijdloos. Klassiek.
De periode waarin ik aan Van Morrison verslingerd raakte, was redelijk woelig. Ik deed eindexamen en was van plan te gaan studeren. Geschiedenis in Nijmegen. Maar dat ging niet door, het werd Amsterdam. Mijn tweede keuze, kunstgeschiedenis. Ook moest ik onder ogen zien dat het met mijn grote liefde nooit iets zou worden. Ja, dat was best heftig. Gelukkig komen er later nog meer liefdes die net zo groot kunnen zijn.
Ondanks, of misschien wel dankzij, deze bitterzoete herinneringen is Astral Weeks nog altoos briljant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten