Another statement

Nou vooruit nog maar eentje dan. Make- up is voor onzekere types.
Regelmatig lees ik in interviews met vrouwen dat ze er niet over piekeren om zonder make up de straat op te gaan. Ik kan je vertellen dat ik er niet over pieker om met make up de straat op te gaan. Uitzonderingen daargelaten. Maar daar kom ik zo op terug.

Make up, echt niet, vieze troep. Ooit in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik eens wat van die bruine smurrie op mijn gezicht gesmeerd. Ik wist niet hoe ik het had. Alsof je letterlijk een masker op hebt. Het voelde alsof bij elke beweging die boel zou barsten. Ik snap dan ook niet dat er vrouwen zijn die dat spul dag in dag uit op hun gezicht aanbrengen. Lippenstift, getverderrie. Heb je wel eens geproefd hoe dat smaakt. Bah bah bah vies. En dan zie ik sommige vrouwen om de haverklap hun lippen bijwerken. Ik begrijp er helemaal niets van.

Nou ja helemaal niets. Om een beetje serieus genomen te worden in het maatschappelijk verkeer heb je als vrouw vaak wel make up nodig. Vanmiddag op weg naar huis zat ik te overpeinzen of het mogelijk zou zijn om geheel zonder make up te gebruiken, als makelaar een huis te verkopen. Ik ben bang van niet. Er zijn van die beroepen waarin je bijna niet zonder kunt. Zoals het makelaarsvak.

Eigenlijk zou het geen verschil mogen maken, wel of geen make up. Je kwaliteiten veranderen er niet door. Ik ben net zo goed of slecht in mijn vak zonder make up dan een ander met. Toch heb ik de indruk dat het wel meetelt. Ten eerste wordt er nogal eens geoordeeld dat je er zonder make up onverzorgd uit ziet. Hoezo? Ik zie er echt niet verzorgder uit hoor, met van alles op mijn gezicht. Eerder verlopen want ik kan het niet laten zo nu en dan met mijn handen over mijn gezicht te wrijven. Je begrijpt wat er dan gebeurt met allerlei kleurige mengsels. Dat wordt een grote warboel. Ten tweede wordt geoordeeld dat je onverschillig en in het ergste geval onaangepast misschien zelfs wel asociaal bent, want anders zou je er niet zo bijlopen. Geloof je het echt? Alleen al daarom zou je, puur uit protest, elke vorm van make up afzweren.

Maar er zijn uitzonderingen. Mocht je mij tegenkomen met mascara op en een lichte zweem van lipgloss op de mond beste lezer, dan ben ik op weg naar een sollicitatiegesprek. Kijk als dat nou het verschil maakt tussen kansloos aan een gesprek beginnen en toch een kleine kans hebben op die baan, dan heb ik het er wel voor over.
Mannen, prijs je gelukkig. Voor jullie geldt dit allemaal niet. Jullie worden zonder make up serieuzer genomen dan met. Zo is het maar net. Was ik maar een man.

Statement

"Kleding zegt veel over iemand. Ook over degenen die zeggen dat ze er niets mee hebben. In de kleren die iemand draagt, ligt een statement" aldus Dries van Noten in het Parool van zaterdag 7 maart. En Dries heeft gelijk! Dat geouwehoer over mode en zo, het kan me gestolen worden. Maar toch heeft Dries gelijk want uiteindelijk zegt de kleding die je draagt wel veel over wie je bent. Ik zou het graag ontkennen maar dan lieg ik. En liegen doe ik liever niet. Niet dat ik de waarheid nooit geweld doe, dat ook weer niet. Soms kun je niet anders. Of is dat een zwak excuus?

Ook al wil je het niet liegen moet soms, net als kleren aantrekken. Je kunt het natuurlijk proberen om zonder kleding door het leven te gaan maar dat zal je niet mee vallen. Niks ten nadele van die mensen die er een levenstijl van maken. Lijkt me trouwens helemaal niks, de hele dag naakt rondhuppelen. Is zo koud, brr. Doe mij maar wat praktische laagjes textiel die ik naar believen aan en uit kan trekken. Wist je trouwens dat kleding uit trekken in het bijzijn van anderen in de top 5 van ergernissen staat. Kan me niet voorstellen. Wat is er nou irritant aan iemand die een kledingstuk uittrekt in jouw aanwezigheid. Ik heb daar totaal geen moeite mee, zolang het maar geen complete stiptease wordt.
Dus je bent gewaarschuwd, ik trek weleens een kledingstuk uit in gezelschap.

Wat dat kleding statement betreft: less is more is mijn motto. Waarbij je dan niet moet denken dat ik zomer en winter zeer luchtig gekleed ga. Dat dan weer niet. Maar sober en onopgesmukt zo zou ik het eerder willen noemen. Kijk dat is nou mijn statement!

See you, all dressed up!

O ja, vandaag heb ik besloten om mijn kleding voortaan weer (ja let op weer) bij Zeeman te kopen als een statement tegen al die dure merken.

7 maart

Lieve lezer,
Het spijt dat ik je zo lang in het ongewisse heb gelaten.
Vier weken niets van me laten horen op dit blog!
Wat zijn dat voor vuile trucjes? Waarom? Wat heb je al die tijd uitgevoerd Dora?
Tja wat zal ik daar op antwoorden. Er was zoveel.
Neem nou de verjaardag van Alexander. Die hebben we uitputtend gevierd met een avond gourmetten in huize Emma. Oké, maar was dat alles? Nee, natuurlijk niet.
Zoals je wellicht opgevallen is, is er nieuwe blog bijgekomen: Dora's dagboek.
Ja, eigenlijk wilde ik het geheim houden dat Dora en ik dezelfde persoon zijn. Maar dat lukt niet op blogger.com.
Goed, Dora dus.
Dora is niet mijn alter ego, laat ik dat voorop stellen. Dora wordt een vrouw die een dagboek bijhoudt en daar haar ervaringen noteert. Maar tot nu toe ben ik er nog niet aan toe gekomen Dora een gezicht te geven, laat staan een karakter.
Wie is Dora, wat doet ze? Is Dora een huisvrouw of een vrouw met een carrière? Is ze moeder of juist niet? Hoe oud is ze? Getrouwd, gescheiden, weduwe, lesbisch of hetero? Allemaal vragen die ik eerst moet beantwoorden
Laat het duidelijk zijn, Dora is een fictief personage.

En verder...........
Dat weet je toch lieve lezer. Sinds Heiloo kan ik niet meer zonder.
Ik moet er aan toegeven. Mijn innerlijke drang. Zolang weggestopt, geef ik hem nu ruim baan. Niets kan mij meer afhouden van mijn nieuwe liefde.........

En dan is er nog dat ongelooflijk tijdrovende karwei om een huis te zoeken in Amersfoort.Maar lieve lezer, er is progressie. Ik heb nu mijn eigen makelaar. En dat is zo fijn. Hij kan al mijn vragen beantwoorden en gaat altijd mee als ik dat wil. Tegen betaling natuurlijk. Dat dan weer wel. Wat zijn t toch een hoeren eigenlijk, die makelaars. Maar die van mij is ook heeeel aardig. Hij luistert en geeft steeds de goede antwoorden op mijn vragen. Tegen betaling uiteraard. Jezus wat een hoer!
Moraal van dit verhaal, alles is te koop, ook aandacht.
tot de volgende keer lieve lezer, helemaal gratis.
Tenzij je denkt ik heb te veel geld op mijn bankrekening en zoek een vrouw die de goede antwoorden geeft op mijn vragen: dan houd ik me aanbevolen. Alles is te koop, ook aandacht!

Groet
with love
Lady d'Arbanville