Wonderlijk

Het lag al tijden te wachten op de bodem van mijn ziel. Mijn verlangen om mij op een andere manier uit te drukken dan met woorden. Regelmatig kwam het even aan de oppervlakte van mijn bewustzijn maar elke keer liet ik het weer zinken. Tot vorige week, toen heb ik het verlangen omgezet in daden.
Op maandagmorgen vroeg stapte ik in de trein richting Heiloo. De naam zegt het al, een plaats waar je heil kunt verwachten. Nu wil het toeval dat het atelier waar ik mij naar toe spoedde zich op het terrein van GGZ Noord Holland bevond. Kan zoiets toeval zijn, vroeg ik mij af. Of is het een teken van de voorzienigheid? Wat heb ik met de GGZ? Maar dat terzijde. Ik ging een tweedaagse workshop schilderen volgen en zag er als een berg tegenop. Waar was ik nu weer aan begonnen?

Het was koud, niet zomaar koud maar loeikoud die ochtend eind december 2008 in Heiloo op het GGz terrein. Ook binnen in het atelier was het koud en bleef het koud tot diep in de middag toen de verwarming eindelijk begon te werken.
Maar dat terzijde. Ondertussen liep ik warm voor schilderen met acrylverf. Een nieuwe wereld opende zich voor mij daar in het atelier in Heiloo. Het begon met een korte introductie waarbij ik met een platte kwast twee kleuren naast elkaar zette op papier. Nog niks bijzonders. Na de lunch werd het tijd voor het 'echte' werk. Schilderen op doek. Maar wat dan vraag je je af. Ach eigenlijk is dat helemaal niet moeilijk. In feite leent alles wat je kunt bedenken zich om op het doek te verbeelden. Huizen, bomen, dieren, fruit, mensen, je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt er wel een schilderijtje van maken. Het eerste dat mij inviel was water en lucht met een bootje of misschien meerdere bootjes. Tot zover ging alles naar wens. Ik had een schetsje gemaakt met houtskool en toen ging ik los met de verf. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat het spontaan zou lukken. Toch gebeurde dat, zomaar zonder er bij na te denken. Niet dat alles wat ik wilde zich moeiteloos liet uitvoeren. En dat is te zien. Er zit totaal geen perspectief in mijn eersteling maar who cares. Tot op heden herkent iedereen er een boot in dus dat is al iets. En ik ben er zelf ook niet ontevreden over. Kijk het kleurgebruik kan vele malen subtieler net als de penseelvoering. Maar dat valt te leren. Aan het eind van de middag was mijn bootje klaar voor de afvaart. De volgende dag heb ik mij opnieuw uitgeleefd deze keer op een landschap met een boom. Nooit heb ik vermoed dat schilderen zoveel voldoening kan geven. En hoe snel je op een andere manier gaat kijken naar de wereld om je heen. Het lijkt wel of je alles veel intenser waarneemt. En dat zonder geestverruimende middelen dat is toch een wonder.