Ken je die hit van Tavares uit 1976 nog?
Super disco en mierzoet.
Vandaag ben ik in een sentimentele bui, dus vooruit met de geit, ik zoek het liedje op you tube. En daar verschijnen de vijf heren compleet met afrokapsel.
Leuke pakjes hebben ze aan ook, en dan die danspasjes om je helemaal te bescheuren. Maar goed voordat ik nu de boel grondig afkraak, in 1976 keek niemand hier vreemd van op. Sinds die roaring jaren seventies is onze smaak echter danig veranderd geloof ik. Gek toch hoe we ons ongemerkt laten beïnvloeden door allerlei modes. Kijk maar eens naar films en televisieprogramma's uit die tijd. Je kunt je bijna niet meer voorstellen dat je het ooit zo goed/geweldig/meeslepend of anderzins aantrekkelijk vond. Ook foto's van mezelf uit die periode vind ik meestal een ramp. Maar al ziet het er niet uit, de herinnering is machtig. Daarom begon ik mijn blog vandaag ook met de hemel die een engel mist. Het is overigens bewezen dat de ervaringen die je pakweg tussen je vijftiende en derstigste verjaardag opdoet, de sterkste impressie achterlaten. Dat komt voornamelijk doordat het een periode in je leven is waarin er veel verandert. Ik zal me hier onthouden van een opsomming want een ieder die ongeveer van mijn leeftijd of ouder is, weet wat ik bedoel.
Inmiddels ben ik op you tube bij Leo Sayer en The Manhattans aanbeland.
Nog meer sentimentele songs.
Let's just kiss and say goodbye......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten