... en ik stop een kerstkransje in mijn mond.
Eerder deze week stond ik op het punt de laatste overgebleven exemplaren in de vuilnisbak te kieperen. Iets weerhield mij hiervan. Want ook al heb ik de hongerwinter niet meegemaakt, het blijft toch zonde om eten weg te gooien.
Hoe bestaat het dat ik nu nog kerstversnaperingen in huis heb? Uit ervaring weet ik dat het op twee manieren fout kan gaan. De eerste is dat ik teveel insla voor de betreffende feestdag. Ja, want het het gebeurt niet alleen met Kerstmis maar ook met Pasen. Een tweede manier is dat ik na de bewuste feestelijkheid nog een extra doosje koop omdat het nu maar de helft kost. Dat kan ik niet laten staan want laten we wel wezen of het nu zoet is in de vorm van een kerstkransje, paaseitje of iets anders, dat maakt voor de smaak niet uit.
Het suikeren kransje dat ik nu naar binnen werk, hoort tot de laatste categorie. Ik heb me laten verleiden door de prijs. Bij thuiskomst bleken de kransjes van roomfondant, minder lekker dan verwacht. Dus verdwijnen ze al snel naar het tweede plan. Nieuwe lekkernijen worden aangeschaft en veroberd. Zo nu en dan als er niks anders in huis is, pak ik maar weer een roomfondantje...
Zo komt het dus.
PS
Nu eerst de resterende kerstversieringen opruimen. Nee niet de kerstboom, die staat al weken te overleven in de tuin. Hij houdt zich ondanks de vorst kranig.
1 opmerking:
zijn ze niet hartstikke taai ondertussen?
Een reactie posten