Ook Hella Haasse niet. Maar Hella heeft wel een grote voorsprong op de meeste van ons sterfelijken. Zij blijft voortleven in haar boeken. Gelukkig voor ons achterblijvers heeft zij ons een groot oeuvre nagelaten. Toegegeven ze stond veel minder in de spotlights dan haar collega's Mulisch, Hermans en Reve. In de luwte werkte ze echter onverminderd voort aan haar romans en essays.
Ik ben al lang een groot liefhebber van haar werk. Bij nadere beschouwing zou ik niet eens één lievelingsboek kunnen noemen. Het waren er meerdere.
Ik denk aan De ingewijden, een vrij onbekend roman. Voor mij interessant genoeg om enkele malen te herlezen. Berichten van het blauwe huis, dat heb ik zeker al drie of vier keer gelezen. Andere favorieten, De wegen der verbeelding en Sleuteloog. Om maar te zwijgen van haar autobiografische werk, Het dieptelood van de herinnering.
De laatste jaren werd het steeds stiller rond Hella Haasse. Nu zal er dus nooit meer een nieuw werk komen. Misschien zijn er er nog teksten die postuum uitgegeven worden, maar dat neemt niet weg dat het verscheiden van Hella Haasse mij enigszins droevig stemt.
zaterdag 1 oktober 2011
vrijdag 16 september 2011
Lange adem
"Eindelijk. Ze zijn weg. De muizen die bivakkeerden op mijn zolder " verzuchtte ik drie jaar geleden. Na mijn verhuizing naar een jaren vijftig woning was ik verbaasd over deze mini monsters die je helemaal dol kunnen maken met hun getrippel en geknaag.
Het was een kwestie van lange adem voordat ik ze voorgoed verjaagd had. Veel geduld en moorddadige middelen hebben mij uiteindelijk de overwinning gebracht. De rust keerde weer, niet langer werd ik 's nachts uit mijn slaap gehouden door deze kleine obstakels. Zo nu en dan vind ik nog een volledig uitgedroogd exemplaar als ik weer eens op mijn zolder rondstruin.
Nu rest mij nog het uitroeien van zevenblad in de voortuin. Dit houdt mij ook al jaren bezig. Het is vele malen hardnekkiger dan de muizen op zolder. Ach dat is ook niet zo gek. Tenslotte heeft het goedje een ondergronds wortelnetwerk en houdt het van woekeren. Elk voorjaar stort ik mij vol goede moed op het groen blaadje en trek ook niets ontziend meters wortel uit. Tot op heden zonder het gewenste resultaat. Maar nu weet ik dat ik niet moet opgeven en elk, ja elk blaadje uit moet trekken. Dat put het wortelstelsel uit. Zo nu ga ik je er onder krijgen zevenblad!
Opnieuw een kwestie van lange adem.
Het was een kwestie van lange adem voordat ik ze voorgoed verjaagd had. Veel geduld en moorddadige middelen hebben mij uiteindelijk de overwinning gebracht. De rust keerde weer, niet langer werd ik 's nachts uit mijn slaap gehouden door deze kleine obstakels. Zo nu en dan vind ik nog een volledig uitgedroogd exemplaar als ik weer eens op mijn zolder rondstruin.
Nu rest mij nog het uitroeien van zevenblad in de voortuin. Dit houdt mij ook al jaren bezig. Het is vele malen hardnekkiger dan de muizen op zolder. Ach dat is ook niet zo gek. Tenslotte heeft het goedje een ondergronds wortelnetwerk en houdt het van woekeren. Elk voorjaar stort ik mij vol goede moed op het groen blaadje en trek ook niets ontziend meters wortel uit. Tot op heden zonder het gewenste resultaat. Maar nu weet ik dat ik niet moet opgeven en elk, ja elk blaadje uit moet trekken. Dat put het wortelstelsel uit. Zo nu ga ik je er onder krijgen zevenblad!
Opnieuw een kwestie van lange adem.
zaterdag 27 augustus 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)