Zo heet de film die ik dit weekend thuis in mijn eigen home cinema zag.
Het is al een wat oudere film in het genre feel good movie. Het was een mooie film, het verhaal ontroerend maar niet sentimenteel. In het kort komt het erop neer dat een engel door God op pad gestuurd wordt om een man te redden die zelfmoord wil plegen. Dat lukt, maar dat zien we pas op het laatst als het hele levensverhaal van de hoofpersoon verteld is. Niet echt een leven waarvan ik zeg, tjonge jonge die man is er beroerd aan toe. Die heeft wel genoeg geleefd en is ten einde raad. Hij heeft een aardige vrouw en kinderen, een huis, geld. Wat wil je nog meer? Weliswaar heeft hij door omstandigheden nooit kunnen doen wat hij eigenlijk wilde. Elke keer als hij bijna toe kwam aan iets wat hij heel graag wilde, stak het lot daar een stokje voor. Als op Kerstavond dan blijkt dat zijn oom 8000 dollar kwijt is, kan hij het leven niet meer aan en besluit zich van een brug te storten. Maar daar steekt de engel een stokje voor.
Wat mij betreft mag iedereen over zijn eigen leven beschikken en besluiten wanneer dat ophoudt. Voor de meesten is dat op het moment dat het echt niet meer gaat en je hart er mee ophoudt. Sommigen echter besluiten het heft in eigen hand te nemen en te bepalen wanneer het genoeg geweest is. Ook goed, vind ik.
Welke inzichten bracht de rolprent mij? Dat het leven mooi is en iedereen zijn eigen bijdrage daaraan levert? Dat is geloof ik wel wat de regisseur mij wil laten geloven. Oké, laat ik dan geen spelbreker zijn. There ain't no easy way to cry.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten