 |
| nr 6 |
 |
| nr 4 |
Bladerend in het mapje afbeeldingen op mijn pc kwam ik deze foto tegen en meteen kreeg ik weer de kriebels. Drie jaar geleden stond ik oog in oog met dit staaltje van verval op een klein eiland in de zee van Marmara. Toen kon ik er mijn ogen niet van afhouden omdat het zo prachtig was vooral in vergelijking met het identieke buurhuis. Nr 4 is duidelijk beter onderhouden en waarschijnlijk nog bewoond, terwijl nr 6 er verlaten bijligt. Ongepolijst en onopgesmukt toont het zich aan de buitenwereld.
Ik vind het intrigerend om te zien hoe dit huis achtergelaten is en overgeleverd is aan de natuur. Dagelijks blootgesteld aan de felle zon en een zilte wind wordt het hout onbarmhartig kaal geschuurd. Daar kan geen schilder tegen op. Het balkon boven de voordeur zucht onder zijn eigen gewicht en zakt langzaam maar zeker in elkaar.
Hoe komt het toch dat dergelijke bouwvallen zo´n onweerstaanbare aantrekkingskracht hebben, vraag ik mij af. Misschien heeft het te maken met mijn vroegste jeugd die ik doorbracht in een oud aftakelend huis.
Het liefst had ik een kijkje achter de haveloze voordeur genomen en rondgedwaald in de vertrekken. Maar ja er was niemand om me binnen te laten en op eigen houtje inbreken voerde te ver.
